Είναι περίεργο μα ζεις τον θάνατο πολλές φορές
όπως γουλιά γουλιά να πίνεται αυτό το δηλητήριο.
προετοιμάζεται η απουσία κάνει διαρκή γυμναστική
κι όταν εσύ που είσαι εκεί είσαι που έγινες στο τέλος άλλος.
σε ένα στίχο θα χωρέσεις την συνομωσία
του έρωτα (αν είσαι τυχερός)
και θα βρεθείς πολλά ωραία να κατέχεις.
Γαμπρός και νύφη η ζωή κι ο θάνατος και όποιος θέλει
αληθινά να το φιλοσοφήσει είμαι σίγουρος
τι λέω ξέρω πως καταλαβαίνει..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
βίος ανθόσπαρτος...
κι αναρρωτιέμαι κοιταζοντας τριγύρω
πόσους καρπούς χωρά η γονιμοποιημένη Ζωή μας....
αλλα...
δεν γονιμοποιείται ααπό τον Θανατο!!!!!
{ή μήπως ακριβώς ΝΑΙ..... λόγω του φόβου του θανατου γεμίζει συγκινήσεις και πολύτιμες στιγμές βιώματος!!!...}
μα...
αν δεν είναι ο Θανατος...
τότε ΠΟΙΟΣ?....
ποιος Γονιμοποιεί τη ΖΩΗ......
μεχρι να έρθει να την παρει ο Θανατος -που του ανήκει- στην αγκαλιά του?.....
Μήπως την Γονιμοποιεί ο ΕΡΩΤΑΣ?....
εραστης λοιπόν...
κι ο ΑΝΕΜΟΣ....
κι ο ΣΤΙΧΟΣ...
κι ο ΠΟΝΟΣ....
άστατη η ΖΩΗ μας, Στρατή....
κι ο Θάνατος.... Ιδέα δεν έχει!!!!!!!
;-))))))))
φιλάκι!!!!!!!
ΚΑΚΙΑ
μα μήπως ο θάνατος δεν είναι η αιτία κάθε αιτίας;
και ο κλειδούχος που ρυθμίζει άστατα το άγνωστο μέλλον μας;
Δημοσίευση σχολίου