Την ποίηση που βρίσκω σκορπισμένη
μες την μέρα
σχεδόν παραριγμένη αδιάφορα εκεί
στην άκρη του πεζοδρομίου
μ’ ευλάβεια την μαζεύω, την κρατώ
στον νου μου και μες την καρδιά και ύστερα
την ξεσκονίζω και την κάνω ολοκαίνουρια
μέσα στα χέρια μου να λάμπει.
Αν πολλαπλασιάσω την καρδιά μου επί την καρδιά σου
υποθέτω πάλι προκύπτει νικηφόρος ο έρωτας..
Αυτός ο δειλός πρωταγωνιστής των που δεν ορίζεις
και δεν ορίζω θαυμάτων.
Παράξενα που είναι τελικά τα πράγματα! Ξοδεύεις
ψυχή για να καταλήξεις στην άβυσσο.
Μια ″καλημέρα″ που αφήνεις στην γειτόνισσα
τι γίνεται πριν πέσει μες την ώρα οκτώ
την πρωινή και σπάσει;
Καθρεφτίζονται τα αισθήματα; Είναι απ’ όλους ορατά; Δεν ξέρω
αν μένοντας ο ίδιος που νομίζεις είσαι, τελικά αλλάζεις. Αν
σε μετασχηματίζει ο χρόνος
αν πάνω σου θα λειτουργήσει η φθορά
σαν μια Λερναία Ύδρα που να σφάζεσαι θα της αρέσει.
Ευτυχώς που μέσα στις λέξεις που αγάπησα μιαν ώρα πελάγωσα!
Ευτυχώς που δεν είσαι εκεί που θα είμαι
ο θλιμμένος αφέντης της ζωής σου
όπως αυτή θα ζήταγα μ’ εμπιστοσύνη να παραδώθει..
25.10.2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Όλος ο όγκος του χρόνου που συνθέτει τη Ζωή μας
είναι αδύνατο να παραδωθεί
σε μία Τελετή γραφής κι ανάγνωσης που σφραγίζεται με Φιλί επιβεβαίωσης της Διασταύρωσης των Αναγκών...
Καθημερινά, όπως ο Χρόνος πανω μας γλιστρά,
έτσι και οι Υπογραφές πέφτουν στο Υποσημείωμα των Δεσμεύσεων...
γιατί αλλιώς δεν ξέρει η Καρδιά να διαβάζει και να διαβάζεται..
Σε φιλώ..
ΚΑΚΙΑ
πάντα η καρδιά θα συλλαβίζει τις επιθυμίες
αλλά τα λεξιλόγια των αισθημάτων έχουν παράξενη γραμματική..
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου