Ο ήλιος μυρίζει βαθύ καλοκαίρι- το φουστάνι σου είναι γαλάζιο
και υπόσχεται ανέμελο ευφάνταστο άνεμο!
Οι εορτές των λουλουδιών έχουν ονόματα που μιλάνε· τα χνάρια
του φωτός πάνω στων δέντρων τα φύλλα
είναι ανυποψίαστες ορέξεις να αθωωθεί και πανηγυρικά ο ερωτευμένος!
Παίζουν τα μάτια με την έκπληξη της ηλιαχτίδας παίζουν τα νερά
ανταύγειες πάνω απ' τα μαύρα σκότη
κι ο πετροκάβουρας δαγκώνει μία φλοίδα αισιοδοξίας και βουτά
και πάλι στα ρηχά της πια ξεκούραστης καλόγνωμης απόψε θάλασσας..
και πάλι στα ρηχά της πια ξεκούραστης καλόγνωμης απόψε θάλασσας..
Θα σε πω με το χρώμα που σβήνει ο Μάιος και γίνεται
το ποίημα θάλλουσα ωραία φύση
του υποσχετικού μηδενός!
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Στρατή, τον ερωτευμένο τον ρώτησε ο στίχος ΑΝ όντως θέλει να ...αθωωθεί?...
Καληνύχτας φιλί...
Κι εγώ έχω μια άλλη μικρούλα απορία:
Η ζωγραφική δική σου ;
Καλημέρα ποιητή !!
Υ.Γ. αα και το ποίημα υπέροχο !!
Δεν το ξέχασα ..απλά εννοείται !!
ΚΑΚΙΑ
ωραίες ερωτήσεις μου κάνεις!
και πού να ξέρω εγώ βρε;
Φιλιά!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ
όχι
δεν είναι δική μου η ζωγραφική..
εγώ με λέξεις μόνο πολεμάω..
Σ' ευχαριστώ για την ακλόνητη εμπιστοσύνη!
Δημοσίευση σχολίου