Νεφελοκοκκυγία…

 

Ξεχαρβαλώθηκε κι ο ουρανός, αντικρύζω

την άτσαλη όψη του

Καταματωμένη.

Από θρησκεία σε θρησκεία μια πνευματική φυλακή· ποιός

Ψευτοεπιδιορθώνει πάντα τον παράδεισο;

Κι εγώ ο ‘’περπατημένος’’, τι κουβαλώ που είναι σκέψη

Και νους που απωθεί τα μιλιταριστικά εφαλτήρια;

Απαλαίνει το ποίημα, η λέξη τσιμεντάρει την αποφασιστικότητα των γεγονότων,

Πόσο θα στολιστούμε για να βγούμε μια αναμνηστική

φωτογραφία στον αιώνα!

Έκοψα τους γενναίους τένοντες, τους πρόσφερα

στον βιοπορισμό των ηττημένων. Τίποτα

δεν αλλάζει στην υποταγή· ζούνε να εκδικούνται η μία την άλλη

οι τάξεις: να η πάλη

που δεν τέλειωσε ποτέ της!

Κουβαλώ μέσα μου έναν γίγαντα που δεν γνώριζα.

Τον μαθαίνω τώρα που κοντά θα πεθάνω.

Πασχίζω για μια γλώσσα αποκαλυπτική.

Ούτε λογοτεχνία ούτε συλλαβή από ένα έναστρο αλφάβητο-

Ανθοστολίζομαι και είμαι ευέξαπτος λες και αδίκως έζησα με τόσες αυταπάτες...

Είμαι ήδη ο χτεσινός που κιόλας ξημέρωσε· αυτόβουλα.

Διατυμπανίζει ο στόμας μου το πληκτικό φεγγάρι

που ζει αγγίγματα αγρύπνιας και ευτυχισμένο σύννεφο.

Θέλω να πλάσω μια φιλόδοξη λογοτεχνία.

Στον επίλογο των πεπραγμένων μου, ένα πινέλο ζωγραφίζει σχέδια αλαφροΐσκιωτων που δεν το βάζουν κάτω·

Νυν και αεί μες σε διάρκεια παρηκμασμένης νε-

φελοκοκκυγίας…

5/6/2024

Όλες οι αντ