Δίκαια…

Εύθρυπτο ανάμεσα στα χέρια μου το χάος-

Σφηνώνω την τελεσίδικη όψη του στον μηδενικό ουρανό,

Τα γκέμια τα κρατώ γερά, αψηφώ τα κόστη,

Ανοίγεται όψιμος ο ορίζοντας, είναι μια πλεύση προς τον ουρανό,

Τι συντυχαίνω όψεις της ζωής και όψεις του θανάτου;

Δεν νοιάζομαι, καρπώνομαι την ειδή των χρωμάτων,

Λαλεί μια λύρα μέσα μου μια βαθύλαλη κόρη,

Τα σπίτια γύρω μου τραμπαλίζονται στα ορεινά στα πεδινά,

Μουσικές που εκχύνω κρουνός και δένονται με χρυσοκλωστή τα Αόρατα!

Ετούτο εδώ το χέρι των μυστικών πραγμάτων κρατεί καλά την ουσία·

Πλάθω και πλάθεται η Στιγμή· ουδέν ξεφεύγει από την στόχασή μου,

Δίκαια να βαδίζω ολοένα κόπτομαι·

Δίκαια!