Λύπη όταν η νύχτα…

Αγγίζω τ’ αστέρια, η λύπη μου αγγίζει τ’ αστέρια,
Ένα βράδυ που ξεπλένει την μελαγχολία του περιβάλλοντος και τρυπά
Την γλαφυρή ατμόσφαιρα του ουρανού.
Ότι και να σου πω δεν θα καταλαβαίνεις, θα μείνεις στο εξωπραγματικό μπαλκονάκι σου
Και θα κοιτάς το ίδιο άστρο που είναι εμβόλιμο στο βράδυ που απομακρύνθηκα χωρίς να το ξέρω.
Κόπασε ο αέρας,
Το πλοίο ανοίχτηκε στην θάλασσα,
Ταξίδια για να έρθουμε, ταξίδια για να φύγουμε.
Τόσα ταξίδια αποχωρισμού και τόσα για να ανταμώσουμε
Που πρέπει να συνηθίσει κανείς αυτό το θέατρο που παίζει η ζωή.
Όταν μεσάνυχτο, η σκέψη μου σε ανταμώνει
και είναι πιο εύκολο το να μείνεις εδώ
Που υπάρχουν αισθήματα και η καρδιά σου κοντά στην δική μου καρδιά..