Βρώσιμη πάντα η ζωή μου και πικρή·

Βρώσιμη πάντα η ζωή μου και πικρή·
Την ακολουθούν ως εμεγαλύνθησαν τριαντάφυλλα και ο κήπος
Ο ιερατικός, της καρδιάς·
Απ’ όπου κι αν εισβάλλει αλέκτωρ το ξημέρωμα αργεί·
Η ποίηση τραμπαλίζεται μέσα στις γαλαρίες
Του νου, εκεί όπου το Πιθανό θέση δεν έχει κι όλα
Καταργούνται τα συστήματα·
Διαβάζω την νύχτα- πάντα μου άρεσε αυτό!
Ξεκρεμώ ένα άστρο και σε περιμένω.
Αν αισθανθείς την αγάπη μου έλα, αλλιώς
Άσε την νύχτα να σκεπάσει τις ατασθαλίες των άστρων και σκέψου
Λιγάκι πόσο πονεί η θνητότητα..