Ψίθυρε μέσα στην νύχτα των δέντρων,
Ο αέρας κρούει την άρπα του,
Ένα έλασμα αισθήματος τινάσσεται γυμνό και λαμπερό με το ατσάλι του
Και ξιφίζει ματώνοντας τον ουρανό·
Το γυμνό τοπίο στερεώνει λάμψεις αινίγματος στα άστρα:
Τα άπλυτα φεγγάρια αδημονούν να γίνουν ένας καημός που ζει στην χώρα των ερωτευμένων·
Τελεσίδικα: η καρδιά σου ανήκει στην καρδιά μου και έτσι θα πάμε ψυχούλα μου..
Ο αέρας κρούει την άρπα του,
Ένα έλασμα αισθήματος τινάσσεται γυμνό και λαμπερό με το ατσάλι του
Και ξιφίζει ματώνοντας τον ουρανό·
Το γυμνό τοπίο στερεώνει λάμψεις αινίγματος στα άστρα:
Τα άπλυτα φεγγάρια αδημονούν να γίνουν ένας καημός που ζει στην χώρα των ερωτευμένων·
Τελεσίδικα: η καρδιά σου ανήκει στην καρδιά μου και έτσι θα πάμε ψυχούλα μου..
*******************************
2 σχόλια:
Τα άπλυτα φεγγάρια αδημονούν να γίνουν ένας καημός που ζει στην χώρα των ερωτευμένων·
Τελεσίδικα: η καρδιά σου ανήκει στην καρδιά μου και έτσι θα πάμε ψυχούλα μου..
******************************* ΣΠ
Ποιητη μου, εσυ!
Αστοριανή, ΝΥ
γλυκιά Κυρία, αδερφή μου,
περνάς από τις σελίδες μου σαν ένας θωπευτικός αέρας που πολύ αγαπάω.
να είσαι πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου