...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Φεβρουαρίου 2014

Εγώ που πρέπει να μην κάνω πίσω σε καμιά επίθεση


Αυτές οι εβδομάδες με κούρασαν-σαν
να με διαιρούν σε χιλιάδες εαυτούς που δεν ωφελούν
σε τίποτα- έχω διαμελιστεί
νιώθοντας κάποιος που η αμφισβήτηση έρχεται
από μέσα του
και με πνοή καινούρια τον πριμοδοτεί.
Δουλεύω νύχτα,
και δουλεύω πρωί
γρανάζι στην μαλακισμένη μηχανή τους
(που λέει και το τραγούδι) τώρα
κατανοώ την θέση μου ανάμεσα
στην φρικαλέα ψευτοποίηση
που συνθλίβει..
Υπάλληλος χειρώναξ- τι
φτώχια μυρίζω; τι
ανημπόρια και της κατάθλιψης την βλαπτικότητα;
Εγώ που πρέπει να μην κάνω πίσω σε καμιά επίθεση-εγώ
που των προγόνων μου το αίμα βοά
μολών λαβέ και τα τοιαύτα..




2 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Ακτινογράφησες με ακρίβεια τα συναισθήματα του σύγχρονου "Λεωνίδα". Όπως ακριβώς το αποτυπώνεις. Λάτρεψα τις λέξεις σου και τον τρόπο που εκφράζεσαι.
Καλή σκοπιά Στρατή!...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να είσαι καλά Μαρία-καλό βράδυ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου