Από το χτες στο σήμερα κάτι αλλάζει:
μουσικής σώμα βραχύβιο
σαν έντομο που φέρει και της πεταλούδας το συμμετρικό
καθαρογραμμένο, χρωματιστό
πέταγμα μέσα στην καρδιά της μέρας!
Αυτό που η σάρκα το αναγνωρίζει πάντα μ’ ένα χάδι
πάνω της.
Γιατί
κι ο έρωτας
γράφεται με αισθήσεις
πουλιών
που φεύγουν
ανέμελα
μέσα στον ασυννέφιαστο ουρανό.
Πάντως ζορίζει ο χρόνος!…
Σαν να μας θέλει εκδικηθεί που υπάρχουμε-
που πετυχαίνουμε το διάνα πάντα της βολής-
που έχουμε
σώμα θνητό και πνεύμα αθανάτου!
Τώρα βρες την πληγή που σου ανοίγει ύπουλα η φθορά-
λαβωματιά του αοράτου..
Παθιασμένα ζεις με τις ιδέες σου από αστραπές λουλουδιών
κι αφρισμένα, ανελέητα πέλαγα
πολύχρωμων λέξεων!
14.5.2008
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
"Παθιασμένα ζεις με τις ιδέες σου από αστραπές λουλουδιών"
Μαζευω το μπουκέτο μου
ενα ένα
αγκάθι αγκαθι
και μόλις δεν αντέχει η Χούφτα του Νου άλλο
στρέφομαι κόντρα στον Ανεμο
και σκορπίζω ΟΛΑ τα συλλεγμένα Ανθη Ιδεων και Θεωρίας
στον Αέρα που μου ανεμίζει το φόρεμα, τη Σκέψη και την Ύπαρξη....
ΖΩ
για να καταστρέψω μέσα από κύκλους το Δεδομένο μου
και από την Αρχή κάθε μέρα να ξαναΓεννιέμαι....
ίδια μα... μια Άλλη Εγω.....
φιλί....
ΚΑΚΙΑ
μα όταν η ποίηση δεν έχει εξάρτηση το πάθος, δεν μπορεί παρά να είναι μια κουτσή που συναγωνίζεται δρομείς.
την ακολουθώ κατά ποδας και την εμπιστεύομαι.
μέσα από αυτήν φτάνω στα νοήματα και τις θεωρίες.
από μόνη της είναι μια θεώρηση του κόσμου όπως τον αντιλαμβάνομαι- μια κοσμοθεωρία.
και αλλάζοντας εκείνη αλλάζω κι εγώ- γίνομαι αυτός που δεν είμαι ο ίδιος αλλά είναι κι όμως εγώ..
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου