Για το πριόνι μου που αφαιρεί πάντα το χιλιοστό των πραγμάτων
το μη χρειαζούμενο, έχω εκτίμηση.
Έτσι όπως και το μυαλό μου μετά,
ίδια θα σκέπτεται.
Θέλει όμως κάτι
φορές ν’ αυθαιρετείς ωραία η ζωή.
Να: θέλει
και το φρούτο σου να έχει κουκούτσι.
Κοιμούνται οι άλλοι και που γράφω δες
σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με έναν φακό που τρεμοπαίζει
ζαλισμένα
από την led μαγεία του.
Και όταν ξημερώσει θα είμαι πάλι ο ξυλουργός
που αγάπησε αρχαίες αξίες..
28.10.2011 Λαμία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου