Μια σκέψη που πάνω απ' όλα είναι ένα αδιαίρετο ποίημα
μια σκέψη αχνή,
με την δωρική της λιτότητα
όχι μεταφυσικό δώρο, όχι υπόσχεση
μια σκέψη που ο άνθρωπος μέσα της είναι
ο ιχνηλάτης που από ένα έξυπνο ζώο
του δάσους κι όμως παραπλανήθηκε..
Θα σ' εκδικηθώ μ' έναν τρόπο που ξέρει το μοναχικό μου φεγγάρι
θα κυλήσω μπροστά στα πόδια σου όλες τις ιαχές του αδέσποτου ανέμου,
θα υπάρχω γιατί υπάρχεις, θα είμαστε
όπως πρωτόπλαστοι που νιώθουνε βαθιά την Ομορφιά!
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Είναι κομμάτι του Ενός ο Άλλος...
κάποτε διαιρέθηκαν λένε οι Ψυχές
και τώρα απεγνωσμένα η Μία ζητά το Συμπλήρωμά της...
είναι όμως αμυδρό το φως πανω από τον δεξί ώμο...
και όταν Ανεμοι σηκώνουν παντιέρα
χάνεται ο προσανατολισμός
και οι Σκιές ίδιες μοιάζουν
ωσπου το αγκάλιασμα να ψηλαφίσει το Σχήμα που ψαχνει η Ψυχη....
Κάκια
μια ψυχή που γεννήθηκε μόνο να ψάχνει δεν θα αγγίξει ποτέ το ΄καυτό σώμα ενός Έρωτα δυνατού!
Να ξέρεις όμως πως οι άνεμοι δύσκολα μαζεύονται μετά.
Γουΐκα
αν βρεις στείλε μου κάμποσους ασκούς του Αιόλου..
Έχω πιο πολλούς ανέμους από όσους αντέχουν τα λουλούδια!
Γουΐκα
ψάχνω ήδη για αντιανεμικό..
και στις τσέπες μου πέτρες..
Δημοσίευση σχολίου