6.

Λίγο πιο πάνω από εκεί που ένα λουλούδι ρεμβάζει:
Στο τοπίο με τις αχνές
Παρουσίες των ωδικών πουλιών.
Που κάποτε ήταν άγγελοι και τώρα πάλι
Είναι οι μουσικοί συντελεστές του θαύματος επίγειου.
Μέρα ξεκρέμαστη, ορθή!

Σαν σκέψη
Θεού απραγματοποίητη
Που θα λάβει κράτος-

Λίγο πιο πέρα από τα μυστικά εκείνων των τρεχούμενων νερών!

Και ένας αναμαλλιασμένος λόφος που ο άνεμος
Είναι κακός μπελάς του.

Ήλιος ξυράφι του μεσημεριού!

Το ζώο που λαχανιασμένο αναζητά
Έναν ίσκιο πραγματικό να σταλίσει.

Φωνές των δέντρων.
Και στην αψάδα αυτής της δωδεκάτης ώρας
Ένας ντροπαλός εφευρέτης αρώματος-
Λιγόλογος άνεμος βγαλμένος
Από το ριζικό μιας μαργαρίτας!

Και το γλυκό παραμύθι ενός λόγου ορθού που συντελείται
Από πάντα παντού
Και ολόγυρα.

Με τον απ’ αιώνων θεό να δεσπόζει
Αγέρωχα σκαιός και πάνω στην ανθρώπινη
Μοίρα.

Που σήμερα κοιτά εδώ
Ανάμεσα στα πιο ακριβά στολίδια
Του τοπίου που εδρεύουν σαν μια ευτυχία στην καρδιά μου!

29.6.2008











7.

Πέρα για πέρα εξουσιαστικέ
Απαρέμφατε χρόνε!


Από μια άλλη θρησκεία οι απομείναντες εμείς
Μες την νύχτα την βαριά του μυαλού
Γύρω μας που σκλαβώνει.

Πού πάμε με κληρονομιά φωτιάς και σεβασμό στο άγιο
Φως του ήλιου
Που αποκρυπτογραφεί και την ουσία των πραγμάτων και
Την καρδιά μας;

28.6.2008