Αναδιφώ κάτι τσαλακωμένες ηλιαχτίδες κλέβω απ’ την λάμψη τους
Καρπώθηκα ευφρόσυνη πρωτοχρονιά και μια λιακάδα
Ζέστανε λίγο την καρδιά μου· ψηλά είναι το δέντρο
Και χαμηλά η σουσουράδα η χορεύτρια
Πιο χαμηλά η ακρίδα και το δωρικό τριζόνι
Πιο χαμηλά πιο χαμηλά η αλαζονεία μας.
Οι ιδέες μου δόρατα καλοακονισμένα
Ντροπαλός ακόμη ο Ιανουάριος
Μπόλικο το νερό που όλα τα ποτίζει
Μπόλικη η γαλήνη κι η σιωπή.
Απ’ το μπαλκόνι μου μετρώ τον κόσμο
Στο οπισθόφυλλο των τετραδίων είναι μία σκοτεινή υπόσχεση
Νιώθω να παραστέκονται στην λέξη μου ακράτητα τριαντάφυλλα
Γεμάτα άρωμα και γενετήσιο παλμό.
Και η χρονιά
Εντεταλμένη να μου αρέσει
Σκορπά την ευωχία της στον άσπιλο ουρανό
Γεμίζει τα πνευμόνια μου ευαισθησία!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πιο χαμηλά πιο χαμηλά η αλαζονεία μας. Σ.Π.
...Μπορεί Αυτό
να είναι η υπεροχή που δεν μου δόθηκε
κι αγωνίζομαι να αποδείξω
το αντίθετο ...
Καλή χρονιά.
Δεν είμαστε σε μια υπεροχή σε σχέση με τους άλλους! Εγώ πάλι νιώθω μόνο η ειλικρίνειά μου να με κάνει να διαφέρω· και εμμένω να μην θέλω να αλλάξω τίποτα από τον εαυτό μου σε αυτό το σημείο. Εξάλλου, και μες την Ποίηση είμαστε οι εαυτοί που δημιουργήσαμε. Τα φιλούθια μου έχεις!
Δημοσίευση σχολίου