Μια στιγμούλα τόσο γαλάζια μια στιγμούλα πολύτιμη
όπως κομμένη απ’ το νομισματοκοπείο
το αρχαίο της θάλασσας-
μια στιγμούλα νεράιδας
έφτασε να την πάρει ανάμεσα στα πόδια της η αμμουδιά
που μες τον ήλιο ντάλα καλοκαίρι έβραζε-
μια στιγμούλα γαλάζια.
Δυο αρμυρίκια είπανε αθάνατο τον ήλιο.
Μια αλκυόνα χαμηλά ήρθε και πέταξε.
Και το απομεσήμερο
φύσηξε μες την σάλπιγγα της έμπνευσης
μια νότα ήλιο.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
... Μια αλκυόνα χαμηλά ήρθε και πέταξε. Σ.Π.
Μια αλκυόνα χαμηλά ήρθε,
και πέταξε... Τί όμορφη σκέψη! Γεμάτη κίνηση! απροσπέλαστη! ...
...θα μπορούσε να ήταν μια εκρηκτική στιγμή
γόνιμης φαντασίας...
μόνο
που τότε ούτε σπέρμα δεν θα ήταν
ο οραματιστής, Αν η μαγεία της εικόνας
όπου σημαδεύει την έμπνευση του,
άγγιζε την κινούμενη άμμο
στις ακτές της ταλαίπωρης Αρχαίας Ελίκης ...
Νειάτα,
που θησαύριζαν οι ορμές
τότε που ήταν αμαρτία και να τις διαλογιστείς ...
Είναι υγεία να αναθωρεί κάποιος
στιγμές ανεπανάληπτες ...
Ποτέ δεν επαναλαμβάνονται ολόϊδιες,
ακόμη και στον ίδιο χώρο, και
με το ίδιο πρόσωπο!
Αυτή είναι η μαγεία τους.
Αυτή η μοναδικότητά τους.
Ευτυχής ο θνητός που θησαύρισε
έστω για λίγο!
***
,,, και σκέπτομαι με κάποια θλίψη:
Τί ωραιότερο, για ένα δημιουργό να συνδιαλέγεται
πάνω στην έμπνευσή του με έναν δέκτη όπου
η μισητή απόσταση συνδαυλίζει
την υπάρχουσα Εστία της Εύδιας Γλώσσας του Κόσμου !
...και μετά σου λένε να μη πεις "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" !!!
Λείπω από πολλά πράγματα αλλά είμαι κοντά σου με χίλιους τρόπους-τώρα που ξέρω και την μοναξιά σου έχω μεγαλύτερη έγνοια να είμαι εκεί. Δεν θα εγκαταλείψεις τίποτα το ξέρω, θα είσαι βράχος μέσα στο πέλαγος, δυνατός και σίγουρος.
Αυτό μου αρκεί. Ξέρω πόσο σου κοστίζει η μοναξιά, ξέρω. Και νιώθω την προσπάθειά σου να μην αφήσεις να με φάνε τα άγρια θηρία μιας λογοτεχνίας που είναι κομπλεξική και ζέχνει.
Εεεεεε.
Εδώ να είσαι.
Αυτά τα ιοβόλα φίδια δαγκώνουν άσχημα, παναθεμά τα!
Άντε μην πω καμιά βρισιά πρωί πρωί..
Τα φιλιά μου σου στέλνω..
Δημοσίευση σχολίου