...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Ιανουαρίου 2023

Εντολοδόχος πάντα ο καημός…

 

Θα τραφώ με σιωπή αποκαθηλώνοντας την όμορφη απεραντοσύνη
που μπουκώνει το στόμα μου με καημό.
Αγέννητος μες την αιωνιότητα θα προφέρω την ρημαγμένη θύελλα των αριθμών.
Με όλα διαφώνησα που είπατε.
Μόνο να αγαπιόμαστε συμφώνησα, μόνο μ’ αυτό!
Τώρα εργάζομαι πάνω σε θάνατο αποφασιστικό.
Σφυρίζουν σφαίρες γύρω μου απ’ τους πολέμους σας.
Κι εγώ που αδιαφορώ για τα εφήμερα,
γελώ και προσποιούμαι εκείνον που εχτύπησε στο δέρμα του σε τατουάζ
μια αθυρόστομη ελευθερία!
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, τατουάζ και δέντρο

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Θα τραφώ με σιωπή ...
Μόνο να αγαπιόμαστε συμφώνησα, μόνο μ’ αυτό!
και, ... μια αθυρόστομη ελευθερία! Σ.Π.

... κι εγώ, που τρέφομαι φεγγάρια ακαταχώρητα
με την σιωπή την αναγκαστική, στο όνομα της αγάπης,
πόσο να σπρώχνω μακριά τον θάνατο
όταν ερωτοτροπεί και χαριεντίζεται
στην αθώρητη θυρίδα της ζωής μου.

Πόσο πια να λυπηθώ για όλους εκείνους
όπου άλλοι παίζουν σκάκι θαμπωμένοι από χρώμα ερυθρό
στην παθιασμένη καρδιάς τους,
στοχεύοντας σε οράματα-προσωπεία,
σε συμβόλαια προ-υπογραμμένα,
σε συμφωνίες προ-εγκεκριμμένες,
πόσο!

Έκαστος είναι ένας κόσμος ολόκληρος.
Ένας κόσμος εγωϊστικός.
Ένας κόσμος τυφλός!

Διαμαρτύρεται θεμιτά,
ελευθεριάζει ανεξέλεγκτα,
κολυμπάει σε χώρους αισθησιακούς,
ανάλαφρος,
σάκκος γεμάτος όπιο και παραισθήσεις,
όπως αποφύγει την ζοφερή πραγματικότητα.

Οι τρωτοί ξεπερνούν τους αδύναμους.

Οι σοφοί συμποσιάζουν την φαινομενική δύναμή τους
στις λυκοφωλιές.

Τα παιδιά; Α! τα παιδιά, πρόκληση
κι εκμετάλλευσής τους!
Για τα παιδιά "φροντίζουμε"!

Για τα ΠΑΙΔΙΑ νοιάζομαι. Για κείνα
γιομίζω την καρδιά με έγνοια.
Και για το απρόοπτο πάτημα ενός "κουμπιού"
κατά λάθος
από κάποιον που θα χρεωθεί κατά λάθος
την ευθύνη όλων μας!

Κατά λάθος!


Αστοριανή
ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Κρύο κάνει και εδώ, φαντάζομαι εκεί πόσο!
Και υγρασία· παναθεμά την, είναι η χειρότερη. Γράφω συνέχεια. Κούραση όλη την μέρα αλλά μάλλον η ψυχή θέλει πάντα κάτι να πει. Έτσι, δεν σωπαίνω.
Τα παιδία λες ε…
Μα στα παιδιά ποντάρουμε όλο το μέλλον, την αγάπη που θα κληροδοτήσουμε για να συνεχιστεί η ζωή.
Κι εσύ εκεί, στο μετερίζι εκείνο που προσβλέπει σε ένα ν ορίζοντα καθαρό.
Κι όμως…
τους αφήνουμε έναν κόσμο κολασμένο.
Γιατί είμαστε μόνιμα βλάκες.
Αααααχ..
Τα φιλιά μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου