Έντυπος ήλιος μέρα καθαρή
Πλουραλιστικό το επουράνιο
Κάπου θα ενστερνίζομαι πραγματικότητα καθημαγμένη
Διασκεδάζω αναντίρρητα τις εντυπώσεις
Στο διάβα του ο χρόνος μου ανεξιχνίαστος
Κόκκινος πετεινός με αφυπνίζει τρέμοντας μες την αυγή
Με ντεραπάρει·
Α ωραία όταν ο άνθρωπος αγαπά και σφύζει
Από γεγονότα χαοτικά που μέσα του
Αναβοσβήνουν σαν πυγολαμπίδες!
Βλάσφημο είναι μόνο εκείνο που δεν ξεστομίζω·
Κι όλος είμαι ένας κορμός που καρποφόρησε ανάσταση-
Με εργαλείο μου το φως καλά μια μέρα ασύλληπτα θα σκοτεινιάσω!
Ευτυχώ μια ανθοφορία·
Ορμητικός τριγύρω μου ο περίγυρος
Ισιώνει απ’ της ηλιαχτίδας την γεωμετρία·
Ενώ ένα βαρύγδουπο αποτέλεσμα
Ιχνηλατεί το νυν και το μετά το χάος…
6/1/2023
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Βλάσφημο είναι μόνο εκείνο που δεν ξεστομίζω· S.P.
Αμπελο-φιλοσοφώντας ...
... κρύσταλλα πάγου είμαστε
παρόλο λεπίδες που κατακρεουργούν
τα εφημερεύοντα φρούτα της ματαιοδοξίας.
Η ιδιοσυγκρασία της πρώτης ανάσας
μοιάζει με κραυγή πρωτάκουστη
νεογνού
σε άγνωστο περιβάλλον,
όμως είναι ένας φόβος διαρκείας,
έως στην στιγμή την ύστατη.
Αυτός ο φόβος με τα χίλια πρόσωπα,
με τις ύπουλες εκκρήξεις,
με το άϋλο τσιμένο που σέρνει ο καθένας
πίσω του, αγνοώντας το βάρος του ...
αυτός είναι ο μέγας κυρίαρχος εκάστου.
Προσπαθώντας να τον αγνοήσεις,
γέρνεις, ασυναίσθητα, χαμηλώνοντας
στο ίδιο του άλλου ύψος, δίνοντας ψευδαίσθηση
λανθασμένη.
Μόνο η καθαρότητα του δικού σου πνεύματος
σε εξυψώνει.
Οχι πάντα η ταπεινωσύνη. Δυιδική συμπόρευση της
με την αδυναμία, σε αφήνει έρμαιο σε αδηφάγα στόματα.
Πρόσεχε, Αδελφέ μου.
Γεννήθηκα πρωτοπαίδι, λες και να φροντίζω
τα άλλα, που ακολούθησαν... Γνωρίζω τις ευθύνες.
Γνώριζα ταυτόχρονα, τότε,
πώς να διαλέξω το αγκάθινο μονοπάτι
που έβγαζε στο φως, κι ας ήταν σαθρά τα υποδήματα.
(Αστείο, μα ένας αποξενωμένος οικογενειακός κύκλος,
σε μακρινή ΄Ηπειρο, πρόσφατα με "ανακάλυψε"!!!
Μισός κι ακόμη αιώνας αδιαφορίας, Πώς συμπληρώνεται? !
Πώς κόβεις τα δάχτυλα δίχως να ματώσουν,
πώς σφίγγεις το χέρι όταν είναι κομμένο?
Απλά, χαμογελάς, και βάζεις προσωπείο ...)
Αυτά, γι΄ απόψε,
κι ό,ποιος σε πικράνει,
γράψε τον ...
Με άγριες συμβουλές μου έρχεσαι. Και νιώθω την πίκρα σου. είναι δικαιολογημένη. Αλλά…. ‘’έτσι είναι τα ανθρώπινα’’…
Μην σκας. Κάνε αυτό που θέλεις και ας παρεξηγηθείς. Έτσι κι αλλιώς ποιοι θα σε δικάσουνε; Οι λιποτάχτες;
Χέσε τους. Μείνε στον χώρο σου ανοίγοντας τα μάτια σου στο φως. Εδώ είναι η αγάπες σου και η μαρτυρία σου. τα φιλιά μου…
Δημοσίευση σχολίου