Από το πέλαγο εξέχει μία τρίαινα
Ένα φεγγάρι είναι σφηνωμένο στα βουνά
Ακούγεται ένας που μουρμουράει θεός
Σινιάλα κάνει κάποιος στην αγάπη
Οι φρυκτωρίες όλα τα μαρτύρησαν
Μπελάς οι σκέψεις η ζωή μπελάς
Η Ποίηση αντιπαρέρχεται όλες τις σαχλαμάρες
Αφήνει ματαιοδοξίες σε ωραίο λήθαργο
Γελά·
Το χέρι του ανέμου αρπάζει μία συλλαβή και άψογα την διαστέλλει
Όσοι φιλοσοφούν γεμίζουν ψώρα καταθλιπτική
Ξέρουν πως αν τα ‘’παρακάτω’’ αποβούν ‘’παραπάνω’’
Πάλι την βάψαμε-
Εμείς προσέχουμε μην καταλάβει κάτι περισσότερο κανείς..
2 σχόλια:
Από το πέλαγο εξέχει μία τρίαινα Σ.Π.
Ο Ποσειδώνας
πάντα άγρυπνος
κι η θάλασσα υπακούει ...
Αστοριανή
Μπα. Οι γυναίκα κι η θάλασσα ποτέ δεν υπακούει. Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου