Είδα είδες είπαμε. Ξεκινάει από την απουσία η φαντασία.
Σαν να οργώνεις με βιολιά τον κάμπο και να λείπει η μουσική
Ώσπου, σε μια στιγμή, το άροτρο χτυπάει επάνω σ’ έναν βράχο και αναβλύζει
Όλα έγιναν κήπος. Και περπατά ανάμεσά του μια κοπέλα
Κόρη ξανθή του ήλιου- και χαμογελά, αφήνοντας
Να υπόσχεται ‘’κάτι’’ η πλάση!
Εδώ σε θέλω, να είσαι Ποιητής και να αγγίζει το χρυσάφι η πένα σου!
Να σβήνεις τα αναμμένα και με τα ‘’αόρατα’’ να συνδιαλέγεσαι.
Να ανοίγεις τα κλειστά και να μην νοιάζεσαι για κόστος ούτε ένα.
Να ίπτασαι επάνω από όλα γύρω σου που σέρνονται.
Και να σε παρακολουθεί ο Θεός κόπο μεγάλο και ευστοχία που έχεις!
2 σχόλια:
Και να σε παρακολουθεί ο Θεός κόπο μεγάλο και ευστοχία που έχεις! Σ.Π.
... και να θυμάσαι
πριν πλαγιάσεις πάνω στη γραφή σου
να Του λες
"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" !!!
Χαμογελώντας,
Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα
Πώς κλείνονται και πώς ανοίγονται τα σύνορα που μας δεσμεύουν! Και μεις πώς περπατάμε ανίδεοι και ξιπασμένοι μες την όποια ερημιά! Κατόπιν συναντιόμαστε και είναι ωραίο αυτό το συνάντημα! Σου κρατώ το χέρι και είμαστε ομογάλακτοι, αφιερωμένη στην Μεγάλη Μαινάδα, την Ποίηση που μας κανοναρχεί.
Ανήκουμε σε κείνο που οι πολλοί δεν το βλέπουν. Ανήκουμε σε μια ελληνικότητα που μας γεμίζει περηφάνεια και σεβασμό.
Σε φιλώ αδερφή μου, χαίρομαι για την παρουσία σου!
Δημοσίευση σχολίου