Έρχομαι από μέρες καθαρής σιωπής
μυρίζω γύρη των κυττάρων·
Ιδέες πολιορκητικές
σαν όρνεα σαρκοφάγα
έρχονται στο κεφάλι μου·
και πού θεός!
Ρυθμός κρατάει την αναπνοή μου
ταράζει όλα τα σπλάχνα μου.
Αρχαίες ψυχές με κατακλύζουνε- σαν να ‘μαι
το ξόδι ενός Βάκχου ποιητή.
Και φως-
Στην κόρη του ματιού ένα φως απόκοσμο
ξοδεύει όλον τον θάνατο.
Εδώ τα μυστικά βαθαίνουνε, πονάνε πιο πολύ οι πόνοι.
Είμαστε οι εντολοδόχοι του μοιραίου δυστυχώς.
21.10.2007
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αρχαίες ψυχές με κατακλύζουνε- σαν να ‘μαι
το ξόδι ενός Βάκχου ποιητή. Σ.Π.
Αυτό, θάθελα να το είχα εμπνευστεί εγώ...
Αλλά το μεθύσι του νου δεν κυκλοφορεί ίδια, σε όλους ...
Γι' αυτό σου λέω
μείνε γνήσιος!
Αστοριανή
ΝΥ
Έχεις γράψει ομορφότερα πράγματα εσύ! Οπότε μην ‘’ζηλεύεις’’ τίποτα. Όσο για το ‘’γνήσιος’’ έτσι έμεινα όλα τα χρόνια: περιφρονώντας όλη την ματαιοδοξία της κάστας των ποιητών που είναι έτοιμοι να αλληλοφαγωθούνε για λίγη δόξα. Έχω σιχαθεί. Έμεινα πάντα αυτό που ήθελε η ψυχή μου. Και περηφανεύομαι γι’ αυτό. Δεν πούλησα ούτε ένα βιβλίο μου ποτέ. Τα χάρισα όπου ήθελα. Και καμαρώνω. Δεν μπορεί κανείς να μου προσάψει τίποτα κακό. Θέλω να μείνω σίγουρος ότι δεν θα πεθάνω μαλάκας!!!! Φιλιά πολλά σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου