Στα βαθιά
πηγάδια
Αντηχεί μια
ηχώ από φωνή κατεστραμμένη.
Κι ο
πυρετός μιας αγρύπνιας
Ξεκαρφώνει την
στέγη του ουρανού επιδέξια.
Ο υδράργυρος
κωλυσιεργεί τις αβρότητες.
Μέσα στους μεγάλους
καθρέφτες περνούν τα είδωλα μιας καταστροφής.
Ο κόσμος
ρημάζεται κι ολοένα ρημάζεται.
Κάπου μ.Χ
και τα δέντρα εκμυστηρεύονται ακόμα
Την προδοσία
και την τιμωρία της.
Σήμερα η
μέρα είναι αρχαγγελική.
Μεγάλη γαλήνη
και ο έρωτας που ξεθύμανε
Αιωρείται ανάμεσα
στις ηλιαχτίδες και την σκέψη μου.
Ασθμαίνω. Ασθμαίνω
και απουσιάζω.
Καλημέρα!
έργο του Νταλί
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ο κόσμος ρημάζεται κι ολοένα ρημάζεται. Σ.Π.
Ναι,
ρημάζει άδοξα
κι συνεχίζει ανελέητα ΄΄΄
Καλή 'βδομάδα.
Αστοριανή
ΝΥ
Σε νιώθω κουρασμένη. Γιατί;
Μάλλον ψυχολογικό είναι το φαινόμενο. Να το πολεμάς- όσο κι αν είναι δύσκολο. Σε σκέφτομαι πολλές φορές. Στέλνω τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου