Σαν ένα χνούδι στην χαραμάδα του Χρόνου η λύπη μου παρασέρνεται για να χαθεί.
Ωριμάζει φαίνεται η μελαγχολία μου, θα σβήσει.
Νιώθω να με καλουπώνουν οι σκέψεις όπως έναν μοναστηριακό καλόγερο ο όρθρος και η προσευχή.
Αιθέρια ζω για να με γδύσουν οι αιώνες:
με ντύσουν με σάβανο σεμνό.
Άνοιξη. Λογαριάζω και λογαριάζω
και επαναλαμβάνω ευτυχίες που κυνηγώ…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αιθέρια ζω για να με γδύσουν οι αιώνες:
με ντύσουν με σάβανο σεμνό. S.P.
... βαθυστόχαστη αυτο-επαλήθευση!!! Σίγουρα!
Αστοριανή, Ν Υ
Εμείς επικοινωνούμε: με σκέψη, με όνειρο, με αγάπη, με φιλία. Και ζούμε πλησιάζοντας ολοένα ο ένας τον άλλον σαν να βγήκαμε από την ίδια κοιλιά! Να αντέχεις αδερφή μου· να αντέχεις. Σε νιώθω που είσαι κουρασμένη πια και θες να αποτραβηχτείς σε μια ησυχία απόκοσμη. Σε θέλουμε όμως εδώ ακόμη, κοντά μας. Να μας δίνεις το φως σου και την σοφία σου!
Φιλιά στέλνω!
Δημοσίευση σχολίου