Κάθε θρίαμβος έχει ένα ντενεκεδένιο μηδενισμό·
Να περπατάς πάνω σε λερωμένα σανίδια και να σε ζώνουν οι φιλοδοξίες σαν οι γλώσσες μιας καταραμένης φωτιάς
Που ‘’δεν παίζει’’…
Βαρέθηκα να φλυαρώ κάτω από ανώριμα φεγγάρια.
Σπουδάζω την νύχτα, την κάθε νύχτα που κουτσομπολεύει την μεγαλοσύνη του ουρανού.
Φουσκώνω στήθος από ανθισμένη κατάνυξη…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ανθισμένη κατάνυξη… Σ.Π.
Διαβάζοντάς σε
...αν έχω συμβάλλει
στο ελάχιστο.
όχι μόνο ευχαριστημένη
μα και
χαρούμενη!
Να είσαι πάτα καλά,
Αστοριανή
ΝΥ
Τα φιλιά μου! Εσύ συμβάλεις και στην έμπνευση και στην άρση κάθε στενοχώριας. Να προσέχεις! Για όλα σε ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου