Πρωινό ξύπνημα…

Φυσάει ένας αέρας κρυερός, σαν μια παράξενη διαμαρτυρία,

Κάνει φλύαρα τα ευσύνοπτα,

Αυθαδειά-

Λίγο ακόμη για να ξημερώσει,

Σκιές παρασυρμένες κρύβονται ολοένα πίσω από τον τοίχο

Ή τα δέντρα, σκιές τρομαγμένες.

Διαβάζω την σιωπή,

Ιδρύω μια μοναξιά που μου αρέσει,

Απ’ την πύλη της

περνούν παράξενα όντα δέσποτες ενός αλλιώτικου παραμυθιού,

μου νεύουν,

τα κοιτώ,

όμως μένω στην ησυχία μου, διαβάζω

Τον ουρανό καθώς βαθαίνει και βαθαίνει

Δημιουργώντας ψευδαισθήσεις λυρικές!