[Καταγίνομαι με την ειδή των πραγμάτων την εξωπραγματική-]

 Καταγίνομαι με την ειδή των πραγμάτων την εξωπραγματική-

Λιποθυμούν στα χέρια μου σαν να φτωχαίνουν,

Δεν μιλούν, συνουσιάζονται με το νόημα που υποκρύπτουν

Πριν φθαρούν ολοκληρωτικά και με βάλουν σε κορυφαίους μπελάδες.

Με μαχαιρώνουν πισώπλατα, λες και με μισούνε που τα περιφρονώ,

Αυτά αιωνόβια κι εγώ ο ταλαιπωρημένος θνητός

Που πάνω τους γραπώνομαι να ζήσω…

Ανοίγω και κλείνω την θύρα.

Παράθυρο ηλιόδοξο με βάζει στα κρυφά παιχνίδια της αγάπης.

Μόνο αυτό κρατώ από τα Αόρατα που δεν μπορώ να ερμηνεύσω.

Και όταν θέλω να ησυχάσω στον ναό του δίκαιου μεσημεριού

Με πραγματώνει ευτυχισμένο η κορυφαία της σκέψης μου ηλακάτη…