...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

1 Νοεμβρίου 2022

[Τα ανείπωτα λόγια μας ταιριάζουν στο μπαλωμένο σκοτάδι της νύχτας]

 Τα ανείπωτα λόγια μας ταιριάζουν στο μπαλωμένο σκοτάδι της νύχτας

Ίσως είναι μια προσευχή που ξεθύμανε
Ζούμε βλέπεις πια με ζωηρές αντιφάσεις
Σαν να περιμένουμε κάποιος να μας εκδικηθεί…
Τις άλλες μέρες είμαστε μια θλίψη που δεν παρέρχεται
Αγκαλιαζόμαστε στα κρυφά- λες και συνωμοτούμε για κάτι
Φιλιόμαστε και λες ραγίζεται κάπου ο ουρανός
Αφήνοντας κάθε υποψία να πέσει πάνω στο αφράτο χόρτο της αυγής..
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα 2 άτομα, παιδί και άτομα που φιλιούνται

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Τα ανείπωτα λόγια μας ταιριάζουν στο μπαλωμένο σκοτάδι της νύχτας
Ίσως είναι μια προσευχή που ξεθύμανε
Ζούμε βλέπεις πια με ζωηρές αντιφάσεις
Σαν να περιμένουμε κάποιος να μας εκδικηθεί…
Τις άλλες μέρες είμαστε μια θλίψη που δεν παρέρχεται ... Σ.Π.

Μου αρέσει ο "πληθυντικός!"
Προσθέτει
εκεί που λιμνάζει η φυσική μοναξιά.
Συμπληρώνει λέξεις που δεν γράφονται δίχως ανάσα βαθειά,
γιατί ποτέ τους δεν μπορούσαν,
λόγω ετεροχρονισμού,
και ποικιλομορφίας ...

Βλέπεις, οι ευλίγηστες παπαρούνες,
δεν φυτρώνουν όλες την ίδια εποχή, στο ίδιο μέρος, στο ίδιο υψόμετρο...

Ένας άνεμος-εκδηκητής
τις σκορπίζει ανεξέλεγκτα.

Όμως, σε τούτη την σεληνιασμένη ακτή
όπου ο Ατλαντικός δεν χαϊδεύει ασυλλόγιστα,
πισώπλατα τσουρουφλίζονται οι ελπίδες.

Εδώ, σφραγίστηκε ο Ουρανός.
Οι ξηρασίες του νου και τ΄άδεια αυλάκια της καρδιάς
άρμεξαν από τα ταξιδιάρικα σύννεφα
όλο το ατλάζι της Πατρίδας,
αφήνοντας σταγόνες τρεμουλιάρικες στα αδιάφορα δέντρα.

Σκληρά τα ηλιογέρματα. Οι προσπάθειες, άκαρπες.
Η δίψα ισοπεδώνει της αυγής το ύψος.
Ο Ήλιος, εκδικείται αμίλητος.

Οι κραυγές, οι εσώτερες, πνίγονται.
Η Σελήνη διανέμει σαθρό το φως της.
΄Ενα αργό, επώδυνο σκοτάδι καιροφυλακτεί
να διαλύσει τα στερνά ψήγματα της Αλήθειας.

Άγνωστο το μήκος του μονοπατιού.
Μια απελπισμένη παράκληση δεν παράγει σημάδια ευοίωνα.

Είθε να ευνοηθώ τέλος ευώδες!


...............

Σε/σας φιλώ
Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Κοίτα που εσύ γράφεις ποίημα πάνω στο ποίημα μου- ή μάλλον, το συνεχίζεις ως το άπειρο. Σε ευχαριστώ για την πάντα όμορφη περιδιάβασή σου πάνω στα δρομάκια της ψυχής μου! Υπέροχα πράγματα μου δείχνεις και σε ευχαριστώ! Αδερφή μου μείνε προσηλωμένη στην ζωή. Σε θέλουμε κοντά μας. Και άσε τις νύξεις περί τέλους. Είσαι η αρχή μας- έτσι κι αλλιώς. Σε φιλώ γλυκά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου