Ανασαίνεις σαν το αδασμολόγητο φεγγάρι
Στον ύπνο μου· κι εγώ που σε μελέτησα χρόνια
Θαυμάζω ολοένα πιο πολύ την λεβεντιά σου! Καθώς
Πίσω από τα γεγονότα, στην μεριά
Που οι ώρες είναι υποψίες θαλερές, κι εμείς
το καθετί που φέρει πρόσκομμα αντιπαρερχόμαστε για να
Βρεθούμε σ’ ένα φιλοσοφικό παμπάλαιο παραμύθι
Που μέσα του βρίσκουνε καταφύγιο οι ελπίδες μας.
Αέρινα δεσπόζεις πάνω απ’ όλα,
Φορτώνονται οι μυώνες σου χάρη και σθένος
Και λίγο που κινάς το πιο μικρό
Δαχτυλάκι σου, ραγίζει η Στιγμή και πιο πληθυντική σε δίνει
Στην πραγματικότητα.
Κρατώ εικόνες στο μυαλό μου για να ζω.
Κρατώ επιθυμίες, πόθους, συναισθήματα.
Όταν γεράσουνε τα σώματα οι αναμνήσεις
συντηρούν την κουρασμένη ορμή τους-
Κι εσύ με κάνεις να το θέλω όμορφα αυτό!
Ψηλά που πας στον νου μου και ας χαμηλά
Ξαποσταίνεις: όμορφη μπαλαρίνα των καιρών!
26/11/2022
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Όταν γεράσουνε τα σώματα οι αναμνήσεις
συντηρούν την κουρασμένη ορμή τους- Σ Π
... σκουριασμένες ώρες,
λάμψη με μειωμένα αντανακλαστικά.
Οι αναμνήσεις
ανάλατο σάλιο
στα χείλη
που περπατούσαν απρόσκοφτα
κι ανεβοκατέβαιναν
υπνωτισμένα
κύματα με αλμυρή γεύση...
Κι όμως πάνω στις αναμνήσεις περπατάμε και κάπου φτάνουμε που δεν είναι Ιστορία- είναι ο ‘’μύθος’’ μας και εκεί εδραιώνουμε ένα σπιτικό αισθημάτων και συγκίνησης! Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου