Όταν έμαθα την σιωπή έμαθα και την ζωγραφική των λέξεων.
Γκρεμίστηκαν τα σοβαρά παραπετάσματα.
Οργανώθηκε καλά η μέσα μου γαλήνη.
Κι έτσι αγέρωχος κίνησα για την Ανάγνωση των Μυστικών.
Μίλησα με την αγέλαστη πέτρα.
Ένιωσα την ακραία συλλαβή της απελπισίας.
Κοιμήθηκα κάτω από ευλογημένο ουρανό.
Με ξύπνησε ο λυρικός αλέκτωρ των θαυμάτων.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Οργανώθηκε καλά η μέσα μου γαλήνη. S.P.
Απίστευτο!
....και πίστεψέ με,
ανέκαθεν διαιστανόμουν αυτή την κρυφή σου ανησυχία...
Ελπίζω να συντέλεσα
-με λίγη επιμονή κι ίσως με κάμποσο θράσος-
σ' αυτή σου την ομολογία...
Ξέρω, είμαι η μακρινή φωνή σου.
Εσύ Ζεις την γη αυτή,
εγώ ονειρεύομαι ακόμη μια σύντομη
πιθανή επιστροφή... άσε να ονειρεύομαι...
Όμως, πίσω από κάθε ποίημά σου, για χρόνια πολλά, σε διάβαζα
-αφού θεληματικά φρόντισες να μου στείλεις πολλά
από τα επιτεύγματα σου, έτσι άλλωστε γίναμε ΦΙΛΟΙ του νου-
και πάντα με πείραζε το ανικανοποίητο της ψυχής σου...
Έβλεπα όμως
ότι στις εργασιακές επισκέψεις σου ανά την πατρίδα,
έβγαζες μαργαριτάρια ιστορικά-προσωπικά-ονειροθύελλες συναισθημάτων...
ΗΞΕΡΑ το δυναμικό σου. Διάβαζα τα μεγάλα ερωτηματικά σου.
Με τα χρόνια, σε γνώρισα πιο καλά... μαζί και την μεγαλωσύνη της συμβίας σου,. μαζί και όλη την οικογένειά σου ... σου εμπιστεύτηκα -πολύ δύσκολο αυτό για σένα, την έκδοση του βιβλίου μου... Με έβαλες ανάμεσα στους "ΠΟΙΗΤΕΣ" σου, μου αφιέρωσες μια δυναμική κι ευαίσθητη παρακαταθήκη που συμπλήρωνε κρίκους "χρυσής" για μένα Φιλίας... Ανταπέδωσα ό,τι μπορούσα στην "Αστοριανή", κι αλλού...
Γιατί τα γράφω όλα αυτά, έτσι στα γρήγορα;
Διότι
θάρρεψα
και βρήκα μια ζεστασιά
να γράφω στα "σχόλιά σου..."
Θεωρώ ότι αυτή είναι η αξία των απόψεων και της πραγματικής φιλίας μεταξύ δυο φίλων-ανθρώπων
του πνεύματος...
με όλες τους τις αδυναμίες, με όλα τους τα τρωτά.
Ευχαριστώ που έγραψες ότι " συνέχισα το ποίημά σου..."
Ελπίζω να δεχτείς και την περηφάνεια μου, γιαυτό.
Να έχετε ένα καλό μήνα,
πάντα με την Αγάπη μου.
και
Δεν θέλω να με καταχωρήσεις
σε "πειραματόζωο" !!!
Πράγματι χαίρομαι να σείω τις "απανωτές πλάκες στα βάθη της θάλασσας κι ας γίνει μεγάλος σεισμός, και παλιρροϊκό κύμα ..."
Με μια νοητική ανανέωση, να προχωράς... έχεις χρόνια!!!
Πάντα σου λέω: Μείνε γνήσιος, Μείνε ΕΣΥ.
Έχεις πολύ δρόμο ακόμη να καταχωρήσεις
και τις παραμικρές τρεμούλες της γης που σε ακούει...
Κι εγώ σε φιλώ, πάντα με ξεχωριστή εκτίμηση κι αγάπη.
Υιώτα
Εκατομμύρια φιλιά για σένα- δεν έχω λόγια· σε ευχαριστώ που υπάρχεις!
Δημοσίευση σχολίου