Εδώ τοποθετήθηκε η ζωή, με την αντάρα της.
Πολύ μακριά από την άποψη που έχουν οι λογοτεχνίες.
Καίει το κάρβουνό της
και σε φοβίζει. Εδώ τοποθετήθηκε η ζωή.
Μετά, έλαμψε ο Έρωτας! Στεφανώθηκε νικητής επί όλων.
Και συνεχίσαμε, και συνεχίζουμε. Κι εγώ που ξαγρυπνώ
Έχω εσένα στον νου μου,
Πάντα,
Έστω και αν εσύ δεν με καταλαβαίνεις
Κι ανοίγεις παράθυρα διαφυγής προς κάτι μακρινό…
Πρόσεξε! Το πλέον μακρινό είναι εκείνο το λιβάδι του θανάτου…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
το λιβάδι του θανάτου… Σ Π
...συχνά-πυκνά
τα συζητούσαμε μ΄αυτόν τον Κύριο!
Χαιρέκακος, με προσπερνούσε, μέχρι που η σκέψη εθίστηκε.
Κι όμως! Τώρα που με χώρισε στα δυό
δεν νοιάζομαι για μένα.
Στον πόνο των μικρών παιδιών λυγίζω,
και προσπαθώ ευθητενής να περπατώ
σε σκοτεινό μονοπάτι...
Συχνά-πυκνά διαισθάνομαι
την άκακη σκέψη σου,
Αδελφέ μου.
Για να αντέχω!
Αστοριανή
(από το "μακρονήσι" της Ν.Υ."
Ξέρω που διαισθάνεσαι την σκέψη μου. Και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό! Βλέπεις η συγγένεια και η επικοινωνία μας είναι πολλών χρόνων. Και εθιστήκαμε σε μυστικούς κώδικες που αφήνουν πίσω τους τις μιαρότητες και τα αίσχη των καιρών.
Πολύ σε αγαπώ! Και θέλω να αντέχεις!
Δημοσίευση σχολίου