...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Οκτωβρίου 2013

πλατεία Εσταυρωμένου



Απροσδιόριστα κι όπως δεν έχει πουθενά καταγραφεί
Ένας μικρός θόρυβος σπάζοντας
σαν πορσελάνη
την ησυχία πάνω στα πλακάκια·
Χλομό φεγγάρι μαέστρος μιας μπάντας που παίζει
Ένα αλέγκρο φως στον δρόμο με τις
Μανόλιες,
στο Αιγάλεω-
Και μετά μια ψιχάλα
Που στιλβώνει
τα σαρκώδη φύλλα και γεννά
Καθαρότητα.
Οι ιδέες της νύχτας είναι σαν λάμες κοφτερές
Που ακονίζονται επάνω στο σμυρίγδι
των πεζοδρομίων·
Γυαλιστερά αυτοκίνητα και τα φλας που αναβοσβήνουν·
Πάει να ξημερώσει·
πλατεία Εσταυρωμένου,
λεφούσι περιστέρια θα υποδεχτούν
Την συμβολική Κυριακή..

                                         13.10.2013





4 σχόλια:

Ελενα Λ. είπε...

Καταπληκτικό!!
Πανέμορφη εκκλησία!
Ολες οι εκκλησίες μου φαίνονταν πάντα σαν μικρές οάσεις μέσα στην έρημο

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ'ευχαριστώ Έλενα!
Με τιμά η επίσκεψή σου!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Ω... Εσταυρωμένος.. ήρθες στα λημέρια μας.. (Πειραιάς εγω βέβαια... αλλά ο Εσταυρωμένος είναι πολύ γνωστή εκκλησια... )... χαίρομαι... καλά να είσαι, Στρατή... με εμπνεύσεις... ωραίες!

Βίκυ Δερμάνη είπε...

πήρες την πλατεία και την έκανες μαγική. δεν χρειάστηκαν πολλά. φτάνει που η ματιά σου αγκάλιασε, η ψυχή σου ένοιωσε. και γεννήθηκε "τόπος" φωτεινός στον δρόμο με τις Μανόλιες...

η μπάντα των στίχων σου αντηχεί λυρικά, μαγεύει, παρασύρει.

καλό ξημέρωμα Στρατή!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου