Πού χάνονται οι άνθρωποι μέσα στα χρόνια
και πού
Τους ξαναβρίσκεις πληγωμένους μετά
Να οσμίζονται κίνδυνο και αυστηρή φυλακή
Που δίνει ρέστα απόλυτα απομεινάρια;
Λιανική τιμή της ευαισθησίας τους
1 και κάτι ψιλά.
1 και κάτι ψιλά.
Να που σε ψάχνω τώρα που πληθύνανε οι πόνοι και
Οι πληροφορίες της θλίψης τόσο
κοστίζουνε.
Να που η αρχή των πάντων είναι ουσιαστική
αναρχία
Που κάνει όλους να τολμούνε κατά το
δοκούν..
Πόσο σε αγαπώ λιγνό κοριτσάκι
Που καρφίτσωσες μια νότα ήλιου στην καρδιά
μου
Και ένιωσα τι παναπεί συμπαντικός παλμός!
Γράφονται όλα απόλυτα για να σβηστούν:
Ασυντόνιστα που μοιράζονται μέσα στις
ξενικές προφορές των παλιννοστούντων
Κι εκείνων που διψούν ακόμα για πληγωμένη
πατρίδα.
Κοριτσάκι που ήρθες να ανάψεις φώτα στην
ζωή μου
Τεντώνοντας το δάχτυλο κατακεί που
δείχνει φεγγάρι
Και που καιροδηλώνει αιθρία ο ουρανός.
Αύριο, όταν όλα θα έχουν τελειώσει
ίσως επιθυμήσω μια φλύαρη χλόη και που να
μουρμουρά ‘ποπάνω μου
σαν μια καλή γειτόνισσα που σιγολέει
σαν μια καλή γειτόνισσα που σιγολέει
ένα παλιό τραγουδάκι
όπως θα ξεχαστούμε ακλόνητα αλλιώς..
8.10.2013
2 σχόλια:
έτσι είναι
η νεότης η άτεκτος νεότης η ζωή
.......
akrat
ναι νομίζω
.......
Δημοσίευση σχολίου