Πότε Θα κηρυχτεί ένας πόλεμος των δικαίων

Κρέμεται ο θάνατος πάνω στα φόντα των πολέμων

Όπως σε μια στιγμή ανάρπαστης ευθύτητας

Η καλλιέπεια των λίγων δικαιώνει

Την ατολμία των πολλών.

                    Στροβιλίζονται και σκαν’ με γδούπο πα’ στην μάντρα με τα αγκαθοπλέγματα

Τα κοράκια του πολιτεύματος- ο χρόνος αλλάζει

Πρόσωπο· ποιός είσαι επιτέλους άνθρωπέ μου, τι γυρεύεις και πού

Θα πας που να είναι υποφερτά για μιας αρετής την συγγένεια;

Αποστρέφομαι τα έργα σου- καλύτερα

Να ζω μοναχικός κι αποκομμένος-

μου φύλαξαν κακές εκπλήξεις οι εποχές..

Τα κανόνια γυρεύουν αίμα αθώων- δεν μπορώ

Να κοιτώ τα παιδιά να ταΐζουν

Την πείνα τους! Πότε

Θα κηρυχτεί ένας πόλεμος των δικαίων

Ενάντια σε κείνους που λυμαίνονται τα πάντα

Και σκοτεινιάζουν

Μέχρι να σβήσει, το φως;

Φιλολογούντες και παραφιλολογούντες αναλογιστείτε

Πόσο απέτυχαν οι τύχες μας σ’ αυτά τα μιαρά και μαύρα χέρια

Που τις εγκαταλείψαμε.

Ανάψτε νέους πυρσούς.

Α να χαρώ την λεβεντιά σας!