Εκεί που φέρθηκα στρουθί, μου φέρθηκαν κατακτητικός αετός.

Συναντά την πικρή ζωή η εποχή και το ατσάλι που κρύβουν οι μέρες ενός αόρατου πολέμου

βαραίνει κι άλλο το κουρασμένο κεφάλι μου.

Εκεί που φέρθηκα στρουθί, μου φέρθηκαν κατακτητικός αετός.

Κι αν μετανιώσεις

εκ των υστέρων,

τίποτα δεν διορθώνεται.

Μένει μια ξεχαρβαλωμένη ψυχή που κλαίει στα χρόνια.

Λακεδαιμόνια αγωγή, πρέπει να έχουμε, κατέληξα..

Ακούμε, βλέπουμε, μιλάμε- αν

δεν αγαπάς την κριτική, όλα θα σε παραπλανήσουν..

Βήχω και των πνευμόνων μου το οξυγόνο τσουγκρίζει τις ιδέες και φτιάχνει

μια αντίφαση

ανθρώπινη κι όχι.

Στρέφω την συνείδηση προς τον ήλιο.

Κομψά η αιωνιότητα επισκιάζει τις στιγμές

Μεσούντος φθινοπώρου τρώγεται ωμός ο Χρόνος-

Προσβλέπουμε σε μια αγάπη μέσα μας που θα συνεχιστεί..

                                                         6.10.2013