Αναλύονται οι σκέψεις σε καπνό και μελαγχολική διάθεση
Του λόγου που μια κλίμακα κάνει απ’ όπου
Ανεβαίνεις (κι αθέλητα) προς την εσωτερική λευτεριά.
Ψάξου μες
το νεφέλωμα, αυτό που είσαι αλλάζει
Και
γίνεται και το ξημέρωμα κάποιες φορές σκυθρωπό.
Τα βράδια στολίζω το φεγγάρι να σ’ αρέσει-
Πράο φεγγάρι, μειλίχιο
Μιλά στεντόρεια μες τον μηδενισμένο ουρανό
Κι από την μπαλκονόπορτα το βλέπεις.
Το πρωί έχουν γραφτεί όλα και μένει ο επίλογος·
Ένα βραχνό
φωνήεν καταστρώνει νότες·
Ζει μέσα μας,
και πέρα απ’ την θνητότητα, η Αλήθεια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου