Διαρκούν και μετά θάνατον οι θάλασσες ή
φεύγοντας
παίρνεις μαζί σου και μια αστραπή
του βλέμματος που ανάγνωσε τα κύματα και
πλέει
στην θαμπή ώρα του απογεύματος που
η νύχτα έρχεται και μελαγχολεί κι ο
θεός;-
Το πλάσμα που είσαι έχει, κι ευτυχώς
αγαπά,
τα οράματα- αλλά γιατί
νομίζεις θα αλλάξεις τους ρόλους; Πάντα
το αγκάθι αγκάθι θα είναι
και πιο απ’ όλα θα μοσχοβολά
του φεγγαριού η ευδοξία-
Α αρχαία μιλιά που διψώ! Κι ο θάνατος
θα είναι μια ανυπόγραφη επιταγή που δεν
εξαργυρώνεται παρά
από τον τοκογλύφο χρόνο που μοιράζει
πίκρες σε όλους μας..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
...γιατί
αναφέρεσαι τόσο συχνά για την μεγάλη απουσία,
φίλε μου;
Είναι της... γρίπης, του καιρού...
ή της ποιητικής έκρηξης;
Ότι και να είναι, μη με κανεις να διπλο-σκέπτομαι δύσκολες ώρες...
Δεν συμπαθώ
σκέψεις που έστω άθελα, πονούν...
(βλέπεις, έχουμε την 31η του μήνα το "Χάλογουήν" κι όλος ο τόπος έχει γεμίσει με ταφόπετρες και φαντάσματα!!!
ΔΕΝ καταλαβαίνω ΠΩΣ γιορτάζουν, μερικοί-μερικοί..."
Σε φιλώ, με αγάπη στη Μαριάννα σου
και σε όλα τα όμορφα κορίτσια σας, μικρούλικα και μη...
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ
Υιώτα
προπονούμαι στις ιδέες-ακόμη και τις πικρές..
χαίρομαι που πάντα είσαι εδώ και ακούς το λαχάνιασμα μου..
Δημοσίευση σχολίου