...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

26 Οκτωβρίου 2013

Το πλάσμα που είσαι




Διαρκούν και μετά θάνατον οι θάλασσες ή φεύγοντας
παίρνεις μαζί σου και μια αστραπή
του βλέμματος που ανάγνωσε τα κύματα και πλέει
στην θαμπή ώρα του απογεύματος που
η νύχτα έρχεται και μελαγχολεί κι ο θεός;-

Το πλάσμα που είσαι έχει, κι ευτυχώς αγαπά,
τα οράματα- αλλά γιατί
νομίζεις θα αλλάξεις τους ρόλους; Πάντα
το αγκάθι αγκάθι θα είναι
και πιο απ’ όλα θα μοσχοβολά
του φεγγαριού η ευδοξία-

Α αρχαία μιλιά που διψώ! Κι ο θάνατος
θα είναι μια ανυπόγραφη επιταγή που δεν εξαργυρώνεται παρά
από τον τοκογλύφο χρόνο που μοιράζει
πίκρες σε όλους μας..





2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...γιατί
αναφέρεσαι τόσο συχνά για την μεγάλη απουσία,
φίλε μου;

Είναι της... γρίπης, του καιρού...
ή της ποιητικής έκρηξης;

Ότι και να είναι, μη με κανεις να διπλο-σκέπτομαι δύσκολες ώρες...
Δεν συμπαθώ
σκέψεις που έστω άθελα, πονούν...

(βλέπεις, έχουμε την 31η του μήνα το "Χάλογουήν" κι όλος ο τόπος έχει γεμίσει με ταφόπετρες και φαντάσματα!!!
ΔΕΝ καταλαβαίνω ΠΩΣ γιορτάζουν, μερικοί-μερικοί..."

Σε φιλώ, με αγάπη στη Μαριάννα σου
και σε όλα τα όμορφα κορίτσια σας, μικρούλικα και μη...
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Υιώτα
προπονούμαι στις ιδέες-ακόμη και τις πικρές..
χαίρομαι που πάντα είσαι εδώ και ακούς το λαχάνιασμα μου..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου