Ριγηλό φως τώρα που ξημερώνει και οι λύκοι του ουρανού
απομακρύνθηκαν.
Μένει το μακρινό τους ουρλιαχτό αντίλαλος κάτω από το ημερινό
φεγγάρι.
Στέφονται με δροσιά η Πέμπτη και η έκτη πρωινή.
Εξώφυλλο την μέρας ένας λόφος με τα πεύκα του γερτά.
Κάνει το κρύο που αγαπούν οι σκληροί.
Σισιρίζει μια λάμπα στον φανοστάτη του δρόμου.
Για το σκοτάδι που υποχωρεί ούτε πια λόγος.
Καθαρά φαίνεται το σχολείο και η καθαρή μεγάλη αυλή του.
Σε λίγο θα ‘ρθουν τα παιδιά να φωνάζουνε παίζοντας
και να θυμίζουν σ’ όλους ότι συνεχίζεται η ζωή..
2 σχόλια:
Αγαπώ πολύ τις φωνούλες
απ' τα σχολικά προαύλια
πάλλονται σαν τη ζωή
φιλί
Ωραίο σχόλιο Ελένη μου!
φιλί..
ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου