Απροσδιόριστα κι όπως δεν έχει πουθενά
καταγραφεί
Ένας μικρός θόρυβος σπάζοντας
σαν πορσελάνη
σαν πορσελάνη
την ησυχία πάνω στα πλακάκια·
Χλομό φεγγάρι μαέστρος μιας μπάντας που παίζει
Ένα αλέγκρο φως στον δρόμο με τις
Μανόλιες,
στο Αιγάλεω-
στο Αιγάλεω-
Και μετά μια ψιχάλα
Που στιλβώνει
τα σαρκώδη φύλλα και γεννά
τα σαρκώδη φύλλα και γεννά
Καθαρότητα.
Οι ιδέες της νύχτας είναι σαν λάμες
κοφτερές
Που ακονίζονται επάνω στο σμυρίγδι
των πεζοδρομίων·
των πεζοδρομίων·
Γυαλιστερά αυτοκίνητα και τα φλας που
αναβοσβήνουν·
Πάει να ξημερώσει·
πλατεία Εσταυρωμένου,
λεφούσι περιστέρια θα υποδεχτούν
πλατεία Εσταυρωμένου,
λεφούσι περιστέρια θα υποδεχτούν
Την συμβολική Κυριακή..
13.10.2013
4 σχόλια:
Καταπληκτικό!!
Πανέμορφη εκκλησία!
Ολες οι εκκλησίες μου φαίνονταν πάντα σαν μικρές οάσεις μέσα στην έρημο
Σ'ευχαριστώ Έλενα!
Με τιμά η επίσκεψή σου!
Ω... Εσταυρωμένος.. ήρθες στα λημέρια μας.. (Πειραιάς εγω βέβαια... αλλά ο Εσταυρωμένος είναι πολύ γνωστή εκκλησια... )... χαίρομαι... καλά να είσαι, Στρατή... με εμπνεύσεις... ωραίες!
πήρες την πλατεία και την έκανες μαγική. δεν χρειάστηκαν πολλά. φτάνει που η ματιά σου αγκάλιασε, η ψυχή σου ένοιωσε. και γεννήθηκε "τόπος" φωτεινός στον δρόμο με τις Μανόλιες...
η μπάντα των στίχων σου αντηχεί λυρικά, μαγεύει, παρασύρει.
καλό ξημέρωμα Στρατή!
Δημοσίευση σχολίου