Σας εμπιστεύομαι..

Αν περπατάτε μαζί μου παρακολουθήστε 

την ατέλειωτη σειρά των ονείρων διανθισμένη 

από εικόνες ουτοπικές που κανείς με σαφήνεια δεν ερμηνεύει και 

την μεγάλη γκάμα χρωμάτων,

 (όλα ξεθωριασμένα από την πολλή συγγένεια με το φως), καθώς

και τον συλλογισμό, -παράξενο η αλήθεια-,

που εστιάζει στο ανεδαφικό της χαράς και 

την αντίφαση του κόσμου.

 

Γράμματα λυρικά που απευθύνονται είτε σ’ εμένα είτε 

στον άλλο, πλασματικό εαυτό μου, σαν

κι εσείς να αποτελείται μία ταξινομημένη συνομοταξία

θηλαστικών που σκέπτονται, τάχαμου κάποτε, 

και κάπως ένδοξα.

Σας εμπιστεύομαι..

 

Γράφω γιατί το Τίποτα με χίλιους τρόπους το αποσυμφόρησα-

τραγικός όντας

φτάνοντας κάτι φορές

σε παρακινδυνευμένα συμπεράσματα

ντύθηκα την θλιμμένη ψυχή και ένιωσα

την χλαίνη της κατάθλιψης

 

Φύσαγε παγερός βλέπετε και δεν μου έκανε ο αιώνας.

 

Απ’ την μυθολογία μέθυσα, ουραγός στην ακολουθία των θαυμάτων-

αλλά έζησα, ψηλάφησα την δυναμική μουσική

που εμβατήρια φωτός συνθέτει όταν ο λαός

απελπίζεται και θέλει

μια σπάθη να αντικρύσει να σηκώνεται καλώντας

την οικουμένη σε μελωδική εξέγερση.