Φύονται λόγια και φύεται λάγνα σιωπή.
Η ζέστη όλα τα καρφώνει
Σαν το καμάκι του ήλιου την μεγάλη
ναυαρχίδα
Της βελανιδιάς.
Ανάμεσα στα καλαμπόκια ακούς όλη την νύχτα
τον στρατό
Των αρουραίων που προελαύνει
Μασώντας το μπαρούτι που υπόσχεται η
γη.
Στις Αλαλκομενές μια σιγανή ψιχάλα
Πρέπει να αποφλοιώσεις την μοναξιά σαν ένα
καρπό και να την γευτείς σαν να είναι μόνο δικιά σου.
Η μέρα ορμά κατά το μεσημέρι της.
Χωράφια ανασκαμμένα ζουν του αέρα τις ουτοπίες.
Ένα γεράκι ξερογλείφεται επάνω στα καλώδια.
Ό,τι εντοπίζει η ζωή ο θάνατος κρυμμένος
το παραμονεύει.
Νικά η συντυχία της στιγμής με το αιώνιο..
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
"...Ό,τι εντοπίζει η ζωή ο θάνατος κρυμμένος το παραμονεύει..."
Kορυφαία λόγια!
Καλό βράδυ Στρατή...
Extremamente intenso, amei, viajei nos teus versos, parabéns! Abraço, Lu.
...Γεια σου,
Φίλε μου!
Μια βουτιά και για μένα... Εδώ,
ο τόπος καίγεται, μάνα μ'
καίγεται...
Φιλιά,
Υιώτα
Γειά σου Μαρία!
ευχαριστώ για τον πάντα θερμό λόγο σου!
Αστοριανή
καλημερίζω Υιώτα!
βουτιά δεν έχω κάνει ούτε εγώ ακόμα.
προς το παρόν μόνο δουλεύω.
εχτές γύρισα από τον Βόλο..
φιλιά και να είσαστε καλά!
Lucy Mara Mansanaris
Bom dia e obrigada pela visita.seu site será episkeftw em breve.
Δημοσίευση σχολίου