...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

23 Φεβρουαρίου 2013

Κοιμάσαι ανάμεσα στα χέρια μου.



Κοιμάσαι ανάμεσα στα χέρια μου.
Σαν μια υγρή φωτιά που συμπληρώνει
το πάθος της δημιουργίας.
Κοιμάσαι στην αγκαλιά μου.
Εκεί που ο κόσμος δεν χωρά
παρά μονάχα για εξαγνισμό του.
Και η πόλη σε φοβίζει,
η πόλη δεν είναι καταφύγιο.
Εσύ ζητάς άλλα φεγγάρια για να ανασαίνεις σωστά.
Χορεύεις μες το φως και η νύχτα 
που σε σκεπάζει 
δεν έχει συνείδηση.
Σκύβω ανάμεσα στις γλάστρες να δω
που απ’ το παράθυρό σου φαίνεται 
μεγάλη ιερότητα η θάλασσα.
Απλουστεύεται κάθε ήχος.
Οι νεραντζιές σπιθίζουνε.
Το πουλί κελαηδάει.
Εσύ μαθαίνεις την ψυχή μου υπερσυντέλικο.
Και συντελείται η αθωότητα,-
η κάθε αθωότητα, στο φως.



4 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

"Χορεύεις μες το φως και η νύχτα
που σε σκεπάζει
δεν έχει συνείδηση."

" Σκύβω ανάμεσα στις γλάστρες να δω που απ’ το παράθυρό σου φαίνεται
μεγάλη ιερότητα η θάλασσα."

"Εσύ μαθαίνεις την ψυχή μου υπερσυντέλικο."

Όταν ποιείς περί αγάπης, δημιουργείς πρωτόγνωρους πυρήνες σκέψεων περί αυτής. Αστείρευτος - Ανεξάντλητος διαρκώς.

Πάω να συναντήσω τον Μορφέα τώρα με τον Υπερσυντέλικο στο νου.

Καλή σου μέρα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

αοράτη

την καλημέρα μου!
Μα και ποιός όταν μιλά περί αγάπης, δεν γράφει ποιήματα;
Τίποτα λοιπόν καινό δεν κομίζω.
Ο υπερσυντέλικος βοήθησε να τελεσθούν ερωτικά θαύματα..
Έχε το κατά νου..

Paty Carvajal είπε...

Un poema hermoso, así la traduccción es regular, puedo apreciar imágenes bellas y conceptos profundos. Un saludo.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


Paty Carvajal
chaiomai por visitar mi página.
poesía une a los pueblos.
dulce beso buenos días!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου