Αυτό που εισπράττω φορολογείται από έναν δικό μου καημό.

Στον αέρα πλανιέται ήχος διαπεραστικός που ταράζει τα ελαιόδεντρα

και φοβίζει τα άμοιρα μικρά σπουργίτια.

Τα βράχια των Δελφών σκυθρωπάζουν κάτω από την μολυβένια συννεφιά.

Οι ώρες επιστρέφουν ψήγματα απ’ την αιωνιότητα.

Αυτό που εισπράττω φορολογείται από έναν δικό μου καημό.

Όταν θα με διαβάσεις να σκεφτείς ότι για μία λέξη έχω πολύ υποφέρει.

Οδεύω παίζοντας το κομπολόι της θλίψης-

Κι ας πασκίζω να είμαι τερπνά φωτεινός.

Μάνα μου μάνα, από όλες τις αγάπες κάποτε απομακρύνθηκα.

Έχτισα γύρω μου τείχη.

Μόνο μια ιχνογραφική πορεία μπόρεσα και το στυλό όπως μου παραστάθηκε να φύγω από την έξη που σου κάνει η ευκολία που σιγά σιγά σε χαντακώνει…

                                                                         Ιτέα 6.2.2013