Στο μεταίχμιο των λέξεων

Τα θεάματα συμπληρώνουν οι θηριωδίες- αλλά

Στο μεταίχμιο των λέξεων 

ο ίδιος πάντα θα στέκεται

Άνθρωπος που για πολλά τυρβάζει.

Μέσα του ακούγεται η θάλασσα

Ο μακρινός ήχος από ένα κοπάδι αμνών

Που βελάζει ευτυχισμένα,

Μια μουσική που στρέφει τα βουνά περί τον άξονα

Τους- μια ησυχία που βουλιάζουν μέσα της 

οι ονειροπολήσεις.

Μ’ έναν σουγιά στα χέρι του κεντά το σώμα της μικρούλας 

νεραντζιάς και μπολιάζει

Την οξεία της εγκαρτέρηση με μια λεμονιού καθαρότητα.

Στο πέτο του ένα κύμβαλο ρόδο.

Άφησε πίσω του τις πόλεις και τις συντακτικές

Προσηλώσεις. Αυθαιρέτησε γευόμενος το ευώνυμο χάος.

Τώρα είναι αντιρρησίας συνείδησης που τα ‘βαλε 

με τον θεό του κάμπου

Και κυνηγά μια πεταλούδα να φορτώσει τις τύψεις 

και την παράξενη αβρή προσευχή του.