...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Φεβρουαρίου 2013

Άνισες ημέρες



Άνισες ημέρες, δεν μπορώ να τις μοιράσω πουθενά.
Να τις αφαιρέσω ούτε. Μένω να τις αθροίζω αδιάφορα
Κοιτάζοντας απ’ το παράθυρο. Δεν έχω τίποτα να απολογηθώ.
Ξέρω την θλίψη του νοσοκομείου, εκεί
Που οι ασθενείς πονούν και φοβούνται,- κάτι παιδιά
Που τα προσβάλλει συνεχώς η μοίρα,- κάτι γεροντάκια
Που απομυζούν ελπίδα από το βλέμμα του γιατρού, κάτι μανάδες
Που κοιμούνται στο κρεβάτι του πόνου στο πλάι
Σακατεύοντας τα ασθενικά κόκαλά τους.
Ξέρω την φουριόζικη απληστία του ενός που καταρρακώνει 
την ευεξία του συνόλου.
Ξέρω τον άνθρωπο ανθρωποφάγο, που ζει
Διαμορφώνοντας το άθλιο προφίλ του πλανήτη. Ξέρω
Το κλάμα λίγο πριν τον θάνατο,- τα έχω ζήσει όλα αυτά- γι αυτό
Ηχεί πολύ σκληρά και ξεκούρδιστη κάτι φορές η φωνή μου.



4 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

έτσι όπως ξεκούρδιστα ηχεί η φωνή...
έτσι γράφεις ποίηση, Στρατή. αποτυπώνεις στο χαρτί όλα όσα ξέρεις, άλλοτε με μολύβι και άλλοτε με αίμα...
τ' αγάπησα πολύ αυτό σου το ποίημα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να είσαι καλά Βίκυ!
Σ' ευχαριστώ!

Paty Carvajal είπε...

Hola, hice traducción en google, pero es regular. Así y todo aprecio tu calidad poética. Intenta poner un traductor en el mismo blog, al parecer son mejores. Un gran saludo desde Chile.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Paty Carvajal

Obrigado pela visita!Não adianta a tradução.mas eu estou contente de se comunicar.Você está bem!pela Grécia conturbada!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου