Κάθε
πρωί υπάρχει μια ησυχία θανάτου.
Τρυφερά
κλωνιά με την δρόσο επάνω τους
μόλις μιλούν στα κοτσύφια που κρύβονται
για να συνθέσουνε μια νότα εξελικτική.
για να συνθέσουνε μια νότα εξελικτική.
Κουβεντιάζω
με μένα- σαν ένας
Σε
απόγνωση που δεν μπορεί
Άλλο
από το να παραμιλάει.
Υπάρχει
μια σιγανή βροχή
Αργότερα·
κι ένας άγουρος ήλιος
Που
κοιτά τα πλάσματα που κινούν να γευτούν την ζωή.
Ένα
πεύκο καταπίνει την λέμφο του αέρα και στολίζεται
Μ’
έναν διαμαντικό αφρό.
Από
την κάμαρα φτάνω στην εύθραυστη ογδόη πρωινή και στον μικρό συνειδησιακό μου
κήπο.
Έχω
χορτάσει καλοκαίρια χειμώνες και απανθρωπιά.
Πετά
μια λιγνή πεταλουδίτσα κάτω από την μαρκίζα του μπαλκονιού
και η τονισμένη συνείδηση του ουρανού δημιουργεί
μέσα μου την εικόνα των ευγενικών λέξεων.
και η τονισμένη συνείδηση του ουρανού δημιουργεί
μέσα μου την εικόνα των ευγενικών λέξεων.
Εκείνων
που μετέρχομαι για να σε φτάσω.
Αναγνώστη
της αύριον..
Ιτέα 7.2.2013
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Από το *ταξιδεύοντας... * μέχρι την Ιτέα ( ...απέκει, που το λέμε εμείς...!!!)
Στρατή μου, αντέγραψα:
Όταν θα με διαβάσεις να σκεφτείς ότι για μία λέξη έχω πολύ υποφέρει.
Οδεύω παίζοντας το κομπολόι της θλίψης-
Κι ας πασκίζω να είμαι τερπνά φωτεινός. ...Σ.Π.
Μας έπνιξαν
τα κρουσταλιασμένα πλέον χιόνια, και πού να μεταφερθεί τόσο χιόνι!!! ν΄ανοίξουμε διάδρομο για το βυτίο του πετρελαίου, έξωτερικά, μας νοιάζει.
Θα τα πούμε, σίγουρα.
Φιλιά στις όμορφες σου,
Υιώτα
και Δημήτρης
αστοριανή, ΝΥ
Υιώτα μου
Πάλι θα φύγω αύριο για την Κεφαλονιά.
Το κρύο πάντως σε κάνει να ζεις με ζεστή καρδιά.
Ωραίο αλήθεια!
Όταν καταφέρνω να χαράξω έναν στίχο στην καρδιά κάποιου αναγνώστη ξέρω ότι η αποστολή του ποιήματος εξετελέσθη.
Κι ας με κατηγορεί για επανάληψη και πληθωρικότητα της γραφής ο Χαρίλαος.
Δεν με στεναχωρεί γιατί ξέρω ως που φτάνει η αλήθεια μου.
Και κοιτώντας γύρω μου, ξέρω ότι πραγματικά την υπηρετώ και της προσηλώνομαι.
Φιλιά πολλά σε όλους σας!
Δημοσίευση σχολίου