Κλείνω απόψε τα παράθυρα

Ουρανού το ανάγνωσμα. Ωστόσο

πέφτουν νιφάδες πυκνές και εκπυρσοκροτεί

κάπως παράφωνα ο καιρός.

Νέφη των συνειδήσεων και μικρότητες που εμπλέκουν

αφθορεί και παρά χρήμα

όλους

ζαλίζουν την όψη

του κόσμου. Ταπεινά είναι μόνο τα μωρά χελιδόνια

καθώς μεταναστεύουν προς την καθαρή καρδιά.

Φλεβάρη τελειωμένου.

Σήριαλ των τηλεοράσεων, απομυθοποιήσεις

κι απόπειρες να ντυθεί ομορφιά το κουτό. Η αγάπη

που σου ‘χω ακούγεται παράξενη μες τον ντουνιά.

Κλείνω απόψε τα παράθυρα, μόνος μένω. Η ψυχή μου

έχει μια λύπη.

Αν με ακούει ο θεός ας πάρει

την φωνή μου κι ας την ψηλώσει

κάτω από το νυφικό ευάλωτο χιόνι.