Χαμός κάτω από μια λύπη που ουρλιάζει…

 

Αναμερίζω τις κουρτίνες να φανεί ο ορίζοντας των εντυπώσεων

Εκτίω τις ποινές των άστρων

Ένα υποβολιμαίο φεγγάρι συνοψίζεται επάνω στις γραφές του ουρανού

Τι δόλος ο εγωισμός που συντηρούμε τι σάπιος χρόνος!

Ορέγομαι τσουγκρίσματα που δίνουν ένταση στα σύννεφα

Ξεκρέμαστες οι μεταφυσικές κι οι ιδεολογίες

Αυθαδιούμε πίσω από τετελεσμένες λέξεις

Τα ποιήματα τα διαπλέω χάνοντας και μπούσουλα και τον σκοπό

Πιο αυστηρό μαχαίρι έχει ολοένα η εποχή

Το λεξιλόγιό μας κραυγαλέα αστραπιαίο

Όλη η πράξη μας μία εμφύλια διάσταση

Κανένας δεν νικά σε τούτα τα πεδία των μαχών τα φροντισμένα

Απλά ζούμε μια μάχη που με ύφος πάθους στεφανώνει τις δημοκρατίες

Όλος ο βίος μας μπουσούλημα κατά τα πίσω:

εκεί που ο τοίχος έχει αποφασίσει να σοσιαλίζει…

εκεί εκεί που με μια μαζική ψυχολογία χανόμαστε!...

πάντα μ’ ένα λουλούδι πόθου στα βαθιά και στα ρηχά….

Εν εξελίξει ουραγοί και όλα ωραία…

30/10/2024

Μυσταγωγία πρωινή…

 

Οι λέξεις γίνονται με ζυμάρι τα πουλιά

είναι κρυπτογραφημένα ένας κώδικας προκύπτει παντού

Λίγο πριν να στολίσει η αυγή με ντελίριο

την καθαρή περιουσία της.

Καθεύδω.

Φορτωμένος με τσακισμένα φωνήεντα βαρύγδουπες ορέξεις χρυσάνθεμα

Και ορτανσίες γιορτινές φθίνοντος

του λαλίστατου φθινοπώρου.

Θ’ αφήσω το παράθυρο ανοιχτό θα πλησιάσει το φεγγάρι οι μαγικές

ευθείες του ύπνου θα καθιερωθούν μες τα γραπτά μου θα σφάλλω

Πάλι και πάλι, σαν για να μείνω ου μαθώς

Ο έρμος, κάτω από μια τιμωρία που με σώνει….

Ένα αόρατο δίχτυ από φυτά γραπώνει την αφράτη αγωνία μου ξύπνησα

ιδρωμένος

Και σε μια ευτυχία αποτείνομαι

Σημαδεμένη.

Μύστη κότσυφα έλα τώρα

Σκέπασε με τα ολόμαυρα φτερά σου

Την παρομοίωση που επιθυμώ.

Θα έρθει η μέρα σαν οντότητα που απεκδύεται την λύπη της θα έρθει

Τολμηρή διαλύοντας

Το ελεητικό βασανάκι μου το τιποτένιο-

Θα μιλήσει το φως και το αίμα μου,

Αμετάβλητο…

29/10/2024

Όλες οι αντιδράσε

Ομολογία πρωινή…

Αν το ποίημα επαναστατήσει εναντίον μας θα μείνουμε

Κατακερματισμένοι σαν τα άοκνα ζωύφια που

Τα στραπατσάρισε μια αόρατη σφεντόνα.

Τίποτα δεν είμαστε. Ούτε καν

Σγουρός βασιλικός έξω απ’ το παραθύρι

Κάποιας αρραβωνιαστικιάς του φεγγαριού.

Όμορφα αποφεύγουμε να πούμε

Πόσες θυσίες σπαταλήθηκαν για να μεταβολίσουμε μια πλάνη.

Θέλω να πω: αγρύπνια στην αγρύπνια·

Και αποτέλεσμα μηδέν. Τι σκοπεύεις

Να κάνεις αφού όλες οι συνομωσίες σε διέλυσαν; Επάνω

στον αφράτο κορμό του δέντρου καταμαρτυρά η ψυχή σου

Την θέληση και την επιθυμία.

Στο κατά βάθος τούτο είναι τάφος μυστικός.

Τον πλαισιώνουν άγραφα ποιήματα. Δεν έχω λόγια

Πια να τα μπουκώσω με επιχειρήματα

Αυτού του κουρασμένου πλάσματος που με αποστρέφεται.

Δεν έχω λόγια.

Μοιράζω δευτερόλεπτα φωτιάς που συντελεί στην έμπνευση, μοιράζω δισταγμό.

Και, ολοένα, λες μικραίνω όπως μεγαλώνω·

Την ευτυχία στερεώνοντας πάνω στο πνεύμα μου που ευχαριστιέται

Να προκαλεί ένα σούσουρο χαράς κι ελπίδας…

26/10/2024

Η καθαρή Τετάρτη του ποιητάρη!...

Κι όμως! Η νύχτα γεννά τον θόρυβο της ηλιαχτίδας!

Κοιμάμαι ή ξυπνώ- δεν έχει σημασία- τα πάντα στερεώνονται στην σκοτεινή πλευρά

Της ζωής, λες και από τον έρωτα που χάθηκε κάτι επιμένουν να απομυζούνε.

Ανιχνεύω τα πράγματα με ψυχή· ίσως δεν μπόρεσα ποτέ μου και αλλιώτικα.

Υποψία είναι ο ψύλλος στο άχυρο

Υποψία είναι η αθερίνα στο νερό

Όλη η αινιγματική αγκύλη των συμπερασμάτων, μία υποψία.

Κωφεύω στην κακία που περικυκλώνει

Καυτές καρδούλες γύρω μου σαν πεταλούδες οραματικές.

Πίσω από την σιωπή κρύβω νοήματα.

Πώς να τον πεις αγεωμέτρητο τον ποιητάρη;

Μένει προσηλωμένος σε μια ρίμα που είναι ευφραντική.

Βλέπει πίσω από κείνα που σε άλλους είναι αόρατα.

Πώς να τον πεις ανίδεο; Σκαρώνει

θύελλες και τις παρουσιάζει

στην καθαρή Τετάρτη του φωτός!

Καλή σας μέρα!

23/10/2024

Ο στίχος και η εμπλεκόμενη Ποίηση…

 

Μια εγγύηση τα γραπτά ότι δεν θα συνοφρυωθούμε…

Ίσως να ξαναμπούμε σε μια ανθισμένη μήτρα

Γυρεύοντας τον νευραλγικό θάνατό μας.

Είμαστε τιποτένια ανάμνηση·

Θα γίνουμε το ταπεινό ετούτο·

αν γίνουμε ένα φουντωμένο δέντρο που ασχημονεί με τα κλαδιά του εναντίον του ανέμου

Η Ποίηση θα αποκτήσει φονικές διεκδικήσεις

Και θα εξακοντίσει θεωρίες επί θεωριών, καταπάνω

Σε ένα σύννεφο που θα αξίζει κι άλλης προσοχής….

Ο στίχος πάντα βρέχει…

Ο στίχος είναι κορυφαίο όπλο φονικό!

Ο στίχος η καταφανής καταδίκη μας!

Ο στίχος ο μπαλωμένος μας εαυτός!

20/10/2024

Όλες οι αντιδράσεις

Νεκρός και με λειψή συγχώρεση…

Νεκρός και με λειψή συγχώρεση…

Χωσμένος στο βαθύ φέρετρο της μοναξιάς αναντίρρητα λίγος

να ορθοφωνήσω μέσα στην αγρύπνια μου και να που σώζω

τον αντίλαλο της φωνής μου κάθετα αναβαλλόμενος προτού να ξημερώσει

στο ευαγές διάστημα μιας αστραπής….

Ό,τι πανικοβάλλεται εντός μου είναι μία ιερότητα που σπάει

Σε χίλια δυο κομμάτια και που φωσφορίζει

Θεόγυμνη κάτω από τις μπελαλίδικες αναγκαιότητες….

Γλίτωσα από τα αόρατα δίχτυα

Των αστεριών που κωλυσιεργούν πίσω από τα τεκταινόμενα και υποδηλώνουν

Τεκμήρια των ζωδίων, οκνηρές καταβυθίσεις

Σε ωροσκόπια αβυσσαλέα… Τίποτα δεν θα μαρτυρήσει απόλυτα τον ουρανό!

Υφαίνουμε με υπομονή την γαλήνη

Της καταθλιπτικής ψυχολογίας μας….

Υπ’ ατμόν να λείψω από τις αναζητήσεις

Των δογμάτων και των θαυμάτων-

τίποτα δεν υπάρχει άλλο από μια φυλακή

Που κάνει τις ιδέες μας να τραυματίζονται…

Αναδιφώ μιαν καταράγιστη αιωνιότητα….

Θα σβήσω κάτω από τα καυτά μυστικά μου.

Αγχώδης που το ‘’φιλοσόφησε αλλιώς’’-

Μόνιμος φίλος

των ανένταχτων·

σε μια εγρήγορση θα βρεις λαχανιασμένη την αναπνοή μου·

Ένα μνημόνιο η Ποίηση να με κρατάς να σε κρατώ και πάντα

με τον κίνδυνο να γκρεμοτσακιστούμε….

18/10/2024

Όλες οι αντιδράσεις:

Εθελούσια έξοδος…

 

Αντηχήσεις για να βγει ο ήχος ακέραια καθαρός και ήλιος

πληθυντικός μες την μέρα· υπάρχει

μια υποβόσκουσα χάρη

κάτω από την μύτη των φυτών, συμβαίνουν

λυρικά επεισόδια στον καταγεγραμμένο λήγοντα της πραγματικότητας, ο Χρόνος

είναι από αβεβαιότητα σε αβεβαιότητα, υπάρχουμε

για να διαδεχτούμε το χάος που θα μας υποδεχτεί.

Η ματιά μου αναμετρά την επιδεξιότητα της πάνω στα ορθά λιβάδια όπου

ένα αλογάκι τρέχει ανέμελο και άθυρμα μιας θριαμβευτικής ευγνωμοσύνης.

Τάσσομαι αλληλέγγυος των αντιφάσεων. Όσο και αν τις αρνηθώ

τούτες οι Σκύλες πάντα θα επιβιώσουν! Τώρα εδώ

προκαλώ τον χαμό μου· ας καταρρίψω

τα ρεκόρ μου στο αχτένιστο τοπίο του παραλογισμού,

ας ευτυχήσω να ενδύομαι με ανθισμένες πικροδάφνες που

κάτι ολοένα ψιθυρίζουνε

αέναα και αιώνια:

σαν για να εκμηδενίσουνε κι εμένα και την φλυαρία μου.

Κοντεύω, επιτέλους, να χαθώ…

16/10/2024

Όλες οι α

Το τατουάζ των Ιδεών….

Από μπερδεμένα φωνήεντα μια φυσαρμόνικα που πλέει νότες κατά

τον ρου και κατά τον παράδεισο.

Θα με παραδεχτούν οι ασύνορες πρωτεύουσες των ονείρων. Κάποτε…

Μπορεί στο μέλλον να βελάζω μετατρέποντας

τις εικασίες μου σε βεβαιότητες. Προς το παρόν

ανασαίνω μέσα σε καπνισμένα στήθη του σεβντά.

Είμαι για να’ μαι!

Αυτό το αιχμηρό στιχούργημα ευθυτενές και κάπου αόριστο που εξακοντίζει

Ιδέες φρίκης μέσα στην αγρύπνια, μια χαρά τα πάντα κωλυσιεργεί και εδραιώνει

Την κυριαρχία του,

Στον πέρα κόσμο των ανεξιχνίαστων εγκλημάτων. Όμως

Πάντα θα παίζει ρόλο το να παραμένεις

Πρωτότυπος. Μ’ αυτήν την έννοια

Λειτούργησα κι εγώ συλλέγοντας

Χιλιάδες βότσαλα στιλπνά και ευτυχισμένα.

Τώρα δεν ψάχνω άλλο για

Μάταιες ελπίδες. Επάγγελμα εξασκώ

ενός τολμηρού θανάτου.

Ίσως, πίσω από όλα αυτά, μια αναμορφωμένη

Θρησκεία! Κοντεύω

να είμαι ο ακάματος ηλεκτροσυγκολλητής που τον σχισμένο ουράνιο θόλο μπαλώνει

μιας σκοτεινής Ανάστασης.

Πού καταλήγει η αμηχανία και η καλή διάθεση;

Θα κλείσω όλες τις ματαιότητες σε πορφυρό κελί!

Θα συντάξω το αναμόρφωτο ποίημα!

14/10/2024

Όλες οι αντιδ

[Πετώντας μες το αφηνιασμένο κάτοπτρο του ουρανού.]

 Πετώντας μες το αφηνιασμένο κάτοπτρο του ουρανού.

Ο Οκτώβρης βρίθει καθαρών εντυπώσεων.

Μια βουκαμβίλια μαδά και ανήκει σε άλλο στερέωμα.

5:30. Περπατώ

Αξημέρωτα. Τόση νύχτα γύρω μου όμως εγώ έχω ξημερώσει.

Ευρύνω την αναπνοή μου και τις σκέψεις μου.

Λάμπω από αθωότητες φιλίας.

Τούτο εστί ο πρώτος άθλος της κατάνυξης.

Το ποίημα σαν αμνός βελάζει επί σφαγήν.

Μυούμαι σε έναν ασύνταχτο όρθρο…