Ήρθαμε εδώ, αφήνοντας πίσω μας, τον καθαρό πυρετό
Των ερώτων. Τα βράδια
διαβάζαμε τον ουρανό, ονειρευόμασταν
δεν μας έφτανε ως την συντέλεια.
Όμορφα άστρα μας έγνεφαν από εκεί ψηλά, αφήνοντας
να τρέμει από μέθη η καρδιά μας. Στον ύπνο
όλα ταιριαγμένα και σωστά
έφτιαχναν απαρχής το παραμύθι που οι άνθρωποι ζούμε
τυφλοί. Και γράφαμε
και σχίζαμε ποιήματα, νομίζοντας
ότι θα είναι προσιτή η αιωνιότητα.
Μπα!
Μ’ έναν καημό θα ζήσουμε
και θα πεθάνουμε. Μ’ έναν καημό!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου