Ας παρασέρνω γύρω μου ένα ηχηρό κενό. Τσαλαπατώ
ψευδαισθήσεις. Ένας
κόσμος γκρεμίζεται κάτω από την φτέρνα μου, ένας
Είχα κρατήσει μια κραυγή και την έπνιγα
μέσα στο στήθος μου, είχα
κρατήσει μια κραυγή.
Τώρα έγινε σιωπή η κάθε λέξη που ξέρω.
Οι φανοστάτες του δρόμου κλέβουν τον ήχο
κάθε φωνής.
Αυτά που αιωρούνται μπερδεμένα μέσα στο σκοτάδι
είναι τα ψιλά από την τσέπη του θεού· ακούγονται
με τον μεταλλικό τους ήχο και εξαργυρώνουν το μαρτύριο
να ζούμε απομονωμένοι κάτω από τρύπιο ουρανό
που σέρνει για ελόγου μας βαθιά κατάθλιψη!
19/2/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου