Συμβιβάζομαι με το ξημέρωμα και όλα γύρω μου μιλούν από μια θέση καθίζηση
Που τα αφανίζει και τα εδραιώνει. Είναι το ουσιαστικό τους βασανάκι
Της φθοράς καθώς εκμηδενίζονται και στα κοντέρ τους τρέχουν άγρια τα αδηφάγα τους χιλιόμετρα.
Εδώ ξυπνάω.
Ανήκοντας κι όμως στο όνειρο και την παραμυθένια
Τάξη πραγμάτων.
Μετά σιωπή.
Για να μαθαίνω σύνεση που θέλει να κρατώ τον νου μου καθαρό και στον ουράνιο δίσκο να γλυκαίνω πάνω μου οράσεις και αισθήσεις..
πίνακας του Νταλί..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου