Πρωτεύουσα…

 

Πρωτεύουσα βαρύγδουπη σαν αγελάδα·

Κατεβάζει ένα γάλα παχύ, όπως

των καταθλίψεων το κατακάθι-

Στους δρόμους οργανώνονται σαρωτικά παρτάκια,

Χορεύουν οι νέοι σαν να τους κινούν αόρατα νήματα,

Μαριονέτες πάνω απ' την σκιά,

μαριονέτες πάνω από τον θάνατο-

Τι θα πράξεις εσύ που λαβώθηκες κι όση ευαισθησία σου μένει

Είναι σαν ένα κάρβουνο που ανάβει κλέβοντας την τέχνη του Ηφαίστου;-

Παρακολουθώ την ευδία που ανοίγει μια πόρτα στο φως·

Πίσω απ' την οθόνη ξέρεις πως σε παρακολουθώ όπως

κι εσύ το ίδιο κάνεις

Παρφουμάροντας την μοναξιά που κρατάμε, να

αποδοθεί μια δικαιοσύνη

Που κάνει τα ανθρώπινα λιγάκι πιο υποφερτά..